kunsztowność
-
książk. cecha czegoś, co jest wykonane w sposób doskonały i precyzyjny, stanowiący wynik długotrwałych ćwiczeń i praktyk
-
CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA
Ocena i wartościowanie
słownictwo oceniające -
Nie był to jeszcze ten język, jaki miał obowiązywać na dwornych salonach, ale francuszczyzna łatwa, poprawna, bez silenia się na kunsztowność.
źródło: NKJP: Zbigniew Goliński: Krasicki, 2002
Człowiek współczesny przestaje słyszeć tak zwaną muzykę wysoką, z jej subtelnościami i finezjami, kunsztownością i wyrafinowaniem.
źródło: NKJP: Krzysztof Bilica: Wokół Chopina i Polski: siedem szkiców, 2005
Kronikarz, chcąc być może […] współzawodniczyć ze swym poprzednikiem Gallem Anonimem […], zapragnął przewyższyć go pod względem kunsztowności. Nadał więc utworowi formę dialogu wypełnionego licznymi przenośniami, zawiłymi sformułowaniami i zwrotami, a także mało czytelnymi już dziś aluzjami.
źródło: NKJP: Krzysztof Pawłowski: Retoryka starożytna w kronice Kadłubka. Sztuka narracji, 2003
W starożytnym Rzymie damskie fryzury swój największy poziom kunsztowności osiągnęły za panowania dynastii Flawiuszy [...].
źródło: Internet: facebook.com/wedrujacaruda
-
część mowy: rzeczownik
rodzaj gramatyczny: ż
liczba pojedyncza liczba mnoga M. kunsztowność
kunsztowności
D. kunsztowności
kunsztowności
C. kunsztowności
kunsztownościom
B. kunsztowność
kunsztowności
N. kunsztownością
kunsztownościami
Ms. kunsztowności
kunsztownościach
W. kunsztowności
kunsztowności
Inne uwagi
Zwykle lp
-
-
Zob. też: