Definicja hasła: beczenie
- beczenie
1) głos wydawany przez owce i jagnięta muflona;
2) dźwięk wydawany przez kszyka podczas lotu tokowego (sterówkami).
Beczenie to głos wydawany przez owce i jagnięta muflona, służący do wyrażania emocji takich jak strach, złość, radość oraz potrzeba bliskości. Może być również stosowane jako sygnał ostrzegawczy dla innych owiec, informując o potencjalnym niebezpieczeństwie. Dodatkowo, beczenie jest dźwiękiem wydawanym przez kszyka podczas lotu tokowego (sterówkami), mającym na celu oznajmienie swojej obecności innym ptakom oraz ostrzeżenie przed nadlatującymi drapieżnikami. W przypadku kszyków, beczenie może także służyć do określania terytorium i zaznaczania granic między ptakami, a także do zapraszania innych ptaków do polowania lub towarzystwa. W kontekście łowiectwa, beczenie odgrywa istotną rolę w określaniu położenia i liczebności zwierzyny oraz identyfikacji rodzaju drapieżnika mogącego być obecnego w okolicy. Jest to również istotny element komunikacji między zwierzętami, umożliwiający im ostrzeganie przed nadchodzącymi drapieżnikami oraz komunikację między sobą.
Potrzebujesz dokładniejszych informacji?
szukaj beczenie w wyszukiwarce Google
Inne hasła na literę B
- bałwan, bałwan, cień
wypchany cietrzew lub zrobiona z tektury jego makieta osadzona na żerdce - bałwanicy. B. umieszczony w koronie drzew (przeważnie brzóz) ma przywabiać cietrzewie.
- borówka
przeważnie drewniana trąbka myśliwska.
- bezkurkówka
nowoczesna strzelba myśliwska o kurkach wewnętrznych.
- bażantowate, bażantowate (Phasianidae)
rodzina ptaków z rzędu kuraków, W Polsce żyją dziko 3 gatunki łowne: bażant, kuropatwa i przepiórka.
- broń odtylcowa
broń myśliwska ładowana od tyłu (od strony kolby a nie przez wylot lufy), używana obecnie. Nazwę taką wprowadzono dla odróżnienia b.o. od wówczas stosowanej broni odprzodowej. Twórcą (...)
- biegi
nazwa nóg łosia, jelenia, daniela, kozicy, muflona i dzika. Jest to określenie ogólne, nie eliminujące nazw odnoszących się do poszczególnych gatunków.
- broń odprzodowa
dawna broń myśliwska ładowana od przodu (przez wylot lufy). Najpierw myśliwy nasypywał prochu a następnie wbijał do lufy pocisk. Broń odprzodowa stosowana była od XIV do XIX w.
- brek
typ czterokołowego odkrytego pojazdu konnego na resorach używanego do polowań na przełomie XVIII-XIX w.