wykorzenić
Wielki słownik ortograficzny PWN*
wykorzenić -enię, -enią; -eń•cie
Słownik języka polskiego PWN*
wykorzenić — wykorzeniać
1. «wyrwać rośliny z korzeniami»
2. «pozbyć się czegoś złego, niepożądnego»
3. «odłączyć od jakiejś kultury, tradycji, wyłączyć z jakiegoś środowiska»
wykorzenić się — wykorzeniać się «zapomnieć o swoim pochodzeniu, stracić związek z kulturą narodową»