sęk
Wielki słownik ortograficzny PWN*
sęk -ka, -kiem; -ki, -ków
Słownik języka polskiego PWN*
sęk
• sękowy • sęczek
1. «część uschniętej lub uciętej gałęzi pozostała przy pniu»
2. «podstawa gałęzi wrośnięta w pień i mająca niezależny od niego układ słojów; też: ślad po takiej podstawie na powierzchni pnia lub deski»
3. łow. «palczaste zakończenie poroża byka daniela; też: odnoga tego poroża»
• sękowy • sęczek
Porady językowe
Korpus Języka Polskiego PWN
Encyklopedia PWN
Zagraj z nami!
