Wielki słownik ortograficzny PWN*

regen•cja -cji, -cję; -cji

Słownik języka polskiego PWN*

1. «rządy jednej lub kilku osób, ustanowione na okres małoletniości, choroby lub dłuższej nieobecności prawowitego władcy; też: okres trwania tych rządów»

2. «urząd, stanowisko regenta zastępującego panującego»

3. «w państwie pruskim oraz na ziemiach polskich zaboru pruskiego: jednostka administracyjna pośrednia między powiatem a prowincją; też: urząd administrujący tą jednostką»

4. «styl w sztuce francuskiej, mający cechy pośrednie między barokiem a rokokiem»

• regencyjny