przybitka
Wielki słownik ortograficzny PWN*
przybit•ka -t•ce, -t•kę; -tek
Słownik języka polskiego PWN*
przybitka
1. «w licytacji: trzykrotne uderzenie młoteczkiem w stół przyznające kupno płacącemu najwięcej»
2. «zatyczka oddzielająca w naboju śrutowym proch od śrutu; też: nakrywka tekturowa naboju śrutowego»
3. «materiał niepalny, którym wypełnia się wolną przestrzeń otworu po załadowaniu go materiałem wybuchowym»
Zagraj z nami!
