podnosić
Wielki słownik ortograficzny PWN*
pod•nosić -oszę, -oszą; -oś•cie
Słownik języka polskiego PWN*
podnieść — podnosić
1. «niosąc, ciągnąc lub pchając, umieścić kogoś, coś na wyższym miejscu, w pozycji pionowej»
2. «wziąć coś, co leży nisko lub co upadło»
3. «pomóc komuś wstać lub usiąść»
4. «niosąc, trzymając, przybliżyć do czegoś»
5. «uczynić coś wyższym przez nasypanie, nałożenie czegoś itp.»
6. «spowodować uniesienie czegoś w górę, w powietrze»
7. «spowodować zwiększenie czegoś pod względem liczby, nasilenia, znaczenia, wartości, jakości itp.»
8. «uczynić coś lepszym»
9. «zacząć jakąś akcję, działalność»
10. «powiedzieć lub napisać o czymś lub o kimś z uznaniem»
11. «zbudować od nowa»
podnieść się — podnosić się
1. «zmienić pozycję leżącą lub siedzącą na stojącą»
2. «zostać podniesionym»
3. «stać się wyższym niż poprzednio»
4. «wzbić się w górę, w powietrze»
5. «przestać znajdować się w jakimś stanie»
6. «stać się większym, intensywniejszym»
7. «o głosie, dźwięku itp.: rozlec się głośno»
8. «zacząć się gwałtownie»