podmiot
Wielki słownik ortograficzny PWN*
pod•miot -otu, -ocie; -otów
Słownik języka polskiego PWN*
podmiot
• podmiotowy
1. «nadrzędna część zdania nazywająca osobę, rzecz lub zjawisko, o którym się w zdaniu orzeka»
2. «osoba aktywna, uczestnicząca w czymś»
3. filoz. «umysł poznawczy w przeciwieństwie do przedmiotu, który jest poznawany»
4. «osoba fizyczna lub prawna mogąca mieć prawa i obowiązki»
• podmiotowy
podmiot domyślny «podmiot niewyrażony oddzielnym wyrazem, lecz dający się wywnioskować z form orzeczenia»
podmiot gospodarczy «osoba fizyczna lub prawna prowadząca na własny rachunek w celach zarobkowych działalność gospodarczą»