kolaborant
Wielki słownik ortograficzny PWN*
kolaborant -n•cie; -n•ci, -n•tów
Słownik języka polskiego PWN*
kolaboracja
• kolaboracyjny • kolaborant, kolaboracjonista • kolaborancki • kolaborantka, kolaboracjonistka • kolaboranctwo • kolaborować
1. «współpraca z niepopieraną przez większość społeczeństwa władzą, zwłaszcza z władzami okupacyjnymi»
2. daw. «współpraca»
• kolaboracyjny • kolaborant, kolaboracjonista • kolaborancki • kolaborantka, kolaboracjonistka • kolaboranctwo • kolaborować