gęba

Wielki słownik ortograficzny PWN*

gęba -bie, -bę; gąb a. gęb

Słownik języka polskiego PWN*

gęba
1. pot. «usta jako narząd służący do mówienia lub do jedzenia i picia»
2. pot. «twarz człowieka lub pysk u zwierząt»
3. pot. «o człowieku lub zwierzęciu żywionym, utrzymywanym»

• gębusia

Słownik języka polskiego pod red. W. Doroszewskiego*

gęba

Słowniki PWN - zobacz ofertę >>

Porady językowe

Kliknij, aby zobaczyć „gęba” w Poradni Językowej PWN

Korpus Języka Polskiego PWN

Kliknij, aby zobaczyć „gęba” w Korpusie Języka Polskiego PWN

Encyklopedia PWN

Kliknij, aby zobaczyć „gęba” w Encyklopedii PWN

Synonimy

gęba (w twarzy) pot.
gęba (część głowy ludzkiej) pot.
gęba (zwierzęcia) pot.
całą gębą pot.
dorabiać gębę
drzeć gębę pot.
iść z gębą pot.
lecieć z gębą pot.
miód w gębie
mocny w gębie pot.
niebo w gębie
pełną gębą pot.
przyprawiać gębę
robić z gęby cholewę (zmyślać) pot.
robić z gęby cholewę (obiecywać) pot.
trzymać buzię (gębę, mordę) na kłódkę pot.
wyskakiwać z gębą (z pyskiem) (na kogoś) pot.
zamykać buzię (gębę, mordę) na kłódkę pot.
zapomnieć języka w gębie pot.

Zagraj z nami!

Przeglądaj słowniki
Przeglądaj Słownik języka polskiego
Przeglądaj Wielki słownik ortograficzny
Przeglądaj Słownik języka polskiego pod red. W. Doroszewskiego