brzęczeć

Wielki słownik ortograficzny PWN*

brzęczeć -czę, -czą; -cz•cie; -czał, -czeli

Słownik języka polskiego PWN*

brzęczeć
1. «powodować brzęk, uderzając lub potrącając szklane albo metalowe przedmioty»
2. «o metalowych lub szklanych przedmiotach, też o owadach: wydawać brzęk»

Słownik języka polskiego pod red. W. Doroszewskiego*

brzęczeć

Słowniki PWN - zobacz ofertę >>

Porady językowe

Kliknij, aby zobaczyć „brzęczeć” w Poradni Językowej PWN

Korpus Języka Polskiego PWN

Kliknij, aby zobaczyć „brzęczeć” w Korpusie Języka Polskiego PWN

Encyklopedia PWN

Kliknij, aby zobaczyć „brzęczeć” w Encyklopedii PWN

Synonimy

Zagraj z nami!

Przeglądaj słowniki
Przeglądaj Słownik języka polskiego
Przeglądaj Wielki słownik ortograficzny
Przeglądaj Słownik języka polskiego pod red. W. Doroszewskiego