środkowy
Wielki słownik ortograficzny PWN*
środ•kowy; -wi (skrót: śr.): ucho środkowe, ale: Ameryka Środkowa, Środkowy Wschód
środ•kowa -wej, -wą; -we, -wych
Kordyliera (Środ•kowa, Wschod•nia, Zachod•nia – części Andów), Kordylierze (Środ•kowej, Wschod•niej, Zachod•niej), Kordylierę (Środ•kową, Wschod•nią, Zachod•nią)
Słownik języka polskiego PWN*
środek
• środkowy • środeczek
1. «miejsce jednakowo oddalone od brzegów powierzchni lub przedmiotu»
2. «moment dzielący na dwie równe części jakiś okres, wydarzenie lub zjawisko»
3. «wewnętrzna część czegoś»
4. «coś, co umożliwia lub ułatwia zrobienie czegoś»
5. «metoda prowadząca do osiągnięcia celu»
6. «substancja chemiczna, preparat itp. stosowane w określonym celu»
• środkowy • środeczek
jura środkowa zob. dogger.
samogłoska środkowa, centralna «samogłoska wymawiana bez przesunięcia języka ku przodowi lub tyłowi jamy ustnej»
