Słownik historyczny
terminów gramatycznych online

iloczas długość głoski

Język: polski
EJO, 1999, 245 Definicja współczesna

Iloczas. Fonologicznie dystynktywne różnice czasu trwania segmentów fonologicznych. stanowiące podstawę opozycji fonemów długich i krótkich.

Cytaty

Wielozgłoskowé, czyli więcéj jak trzyzgłoskowé zachowują iloczas wyrazów piérwotnych, n.p arrogating przywłaszczający, Continency wstrzemięzliwość, incontinently niewstrzemięźliwie, Commendable Wárt zalety, Communicableness uczestniczenie się.

Quantita[s]. Iloczas.

Do ciągłego wyrazów pisanych wymawiania czytaniem zwanego potrzeba znać I. iloczas, II. w pisaniu skrócone wyrazy, III. postaci liczbowe, IV. znamiona pisowne.

Nauka pokazująca, ile czasu łożyć trzeba na wymówienie zgłosek jakiego wyrazu, zowie się Iloczasem […].

Uwaga iloczasowa lub prozodyczna.

W głosowni, mówiąc o wyrazach, wypada nadmienić o iloczasie; nie długa téż o nim rozprawa, bo mowa polska jedyne przyjęła prawidło, ze zgłoska przedostatnia wymawia się przeciągle. Wyjątki stanowić tylko mogą wyrazy rozwlekłe, gdzie już nie jedna, ale dwie i więcéj syllab głosują się wybitniéj (…).

O jiloczasie (quantitas syllabarum) w ogóle, a w szczególności w językach polskim i starosloioiańskim. Tym wyrazem, utworu Kopczyńskiego, oznaczámy trwanie samogłoski saméj, lub okrytéj spółgłoskam i, np. a, na, nad i przez to samo trwanie zgłoski [...].

To twierdzenie, że w polskim i starosłowiańskim nie może być mowy obecnie o samogłoskach długich i krótkich, popierám jeszcze tym spostrzeżeniem, że języki, które dwójki kontrahowane przemieniają częstokroć w krótkie samogłoski, albo które pomimo jistnieniá samogłosek długich i krótkich dały przewágę w wymáwianiu nad jiloczasem przygłosowi, tj. akcentowi [...].

[...] Lecz może powiedzą: my dlá tego pozwálamy sobie gwáłcić zásady dwu języków, bo się obáwiámy, ażeby kto nie znający grecko-łacińskiego jiloczasu i akcentuacyji, czytając te cudzoziemskie wyrazy pisane ze samogłoską i przed ja, nie wymáwiał jich z akcentem na przedostatniéj zgłosce [...].

Błąd popełnili ten, że na wzór Greków i Rzymian nie zbadali w całej rozciągłości mowy swojej i nie ułożyli podług jej wymagań i iloczasu, prawideł i pisowni odpowiednej własnej.

Pochylonej zaś samogłoski á wcale nie mamy, przeszło już od stu lat znikła. Napróżno chciał ks. Kopczyński a ostatecznie ks. Malinowski ją przywrócić. Iloczas polski usunął jako zbyteczną.

Zatem wynalazł [Józef Medzofanti] klucz do wykrycia wszystkich odcieni naszej wymowy bogatej znaczkami pewnemi i literami osobnemi oznaczył liczbę ich, porządek i pokrewieństwo z sobą, dalsze lub bliższe były, stopnie podzielił, zrozumiał wszystko od razu dosadnie, prawidła i iloczas tem samem już znalazł w nich.

Jloczas zaś nienależy szczegółowo do żadnej samogłoski ani współgłoski, lecz gdy te osobne części we wyraz zostaną złożonemi; wówczas jloczas złożonego wyrazu staje się panem, duszą i kierownikiem, jest to siła duchowa kierująca wyrazami.

Accent Przygłos (porówn. Iloczas).

Iloczas Quantität (porówn. Accent).

Quantität Iloczas.

§ 35. Długość samogłosek. Samogłoski w języku polskim wymawiają się dzisiaj wszystkie z jednakową długością; dlatego niema w wyrazach zgłosek krótkich i długich, wszystkie pod względem iloczasu w języku polskim są sobie równe.

Zmiany głoskowe. Zmiany żywe i historyczne. Wymiany głoskowe (oboczności). Głoski oboczne. Głoska podstawowa i oboczna. Upodobnienie głoskowe (do przedniej głoski czyli wsteczne, do następnej głoski czyli postępowe, pod względem artykulacji krtani, pod względem miejsca artykulacji w jamie ustnej, pod względem stopnia rozwarcia narządów mowy). Stosunek chronologiczny zmian głoskowych. Wzdłużenie (samogłoski podstawowej). Stwardnienie i zmiękczenie spółgłosek. Iloczas. Samogłoski długie i krótkie. Dwugłoski. Półsamogłoski (mocne i słabe). Samogłoska e ruchome. Przestawka głosek.

Iloczas, czas trwania głosek.