Sandacz

Opis gatunku
Sandacz to największa ryba z rodziny okoniowatych w Europie. Jest drapieżnikiem, żyjącym w wolno płynących rzekach, jeziorach i europejskich akwenach portowych. Sandacze osiągają 130 cm długości, mogą ważyć nawet 12-18 kilogramów. Gatunek rodzimy dla wschodniej Europy, po wprowadzeniu zarybiania, sandacze występują także w niemal wszystkich wodach zachodniej Europy. Zamieszkują również słonawe wody Morza Bałtyckiego. Żyją w głębszych wodach i rosną bardzo szybko. Długość życia sandacza to od 10 do 20 lat. Płynąc za ofiarą potrafią osiągać duże prędkości. Sandacz to bardzo popularna i cenna ryba  dla wędkarstwa.

Stan zasobów
Sandacze są intensywnie poławiane w Morzu Bałtyckim oraz w niektórych wodach śródlądowych. W wielu obszarach występują też oznaki przełowienia. Ocenia się, że bez zarybiania w wielu wodach nie udałoby się utrzymać populacji sandacza. Globalnie poławia się ok. 20 tys. ton tej ryby.
Wg Czerwonej Listy Gatunków Zagrożonych Wyginięciem IUCN jest zaklasyfikowana jako gatunek najmniejszej troski (LC).

Wpływ połowów na środowisko
Systematyczne odławianie ryb drapieżnych, takich jak sandacz, które znajdują się na szczycie łańcucha pokarmowego, a także samo zarybianie mogą powodować zmiany w ekosystemie. Dodatkowo, stosowane w Bałtyku do połowu sandacza sieci skrzelowe mogą prowadzić do przyłowów zagrożonych morświnów.

Zarządzanie
W przypadkach, w których możliwa była ocena skuteczności zarządzania, stwierdzono, że jest ono częściowo lub mało skuteczne.

Akwakultura
Hodowle sandacza są nadal rzadko spotykane. Sandacze hodowane są w systemach o zamkniętym obiegu, które mają relatywnie mały wpływ na środowisko. Sandacze wymagają dużych ilości białka – 3 kg dziko żyjących ryb jest potrzebnych do wyprodukowania 1 kg sandacza. Coraz większe starania pokładane są w celu pozyskiwania paszy ze zrównoważonych źródeł. Hodowla sandacza podlega surowym i kompleksowym przepisom w zakresie ważnych aspektów akwakultury. Przepisy wdrażane są skutecznie.