Wiśnia różowa

Wiśnia różowa
	Systematyka
Domena	eukarionty
Królestwo	rośliny
Podkrólestwo	rośliny zielone
Nadgromada	rośliny telomowe
Gromada	rośliny naczyniowe
Podgromada	rośliny nasienne
Nadklasa	okrytonasienne
Klasa	Magnoliopsida
Nadrząd	różopodobne
Rząd	różowce
Rodzina	różowate
Rodzaj	Prunus
Gatunek	wiśnia różowa
	Nazwa systematyczna
	Prunus subhirtella Miq.; Ann. Mus. Bot. Lugduno-Batavi 2:91. 1865
	Multimedia w Wikimedia Commons

Wiśnia różowa (Prunus subhirtella) – gatunek drzewa z rodziny różowatych. Pochodzi z Japonii^[3]. W wielu krajach świata, również w Polsce jest uprawiana jako roślina ozdobna.

Morfologia[edytuj | edytuj kod]

Pokrój: Powoli rosnące drzewo z szeroką koroną. Na głównym pniu wytwarza wiele równorzędnych gałęzi.
Liście: Spiczastojajowate, pojedyncze, błyszczące, o piłkowanych brzegach. U niektórych odmian różowo zabarwione. Jesienią przed opadnięciem przebarwiają się na pomarańczowożółto lub brązowoczerwono.

Kwiaty: Roślina kwitnie od kwietnia do maja, niezwykle obficie. Kwiaty pojawiają się jeszcze przed rozwojem liści. Wydzielają słabą, delikatną woń. Pełne, białe lub biało-różowe (zależnie od odmiany) kwiaty zebrane są w kwiatostan, po kilka lub kilkanaście kwiatów. Kwiaty o średnicy do 4 cm, przedsłupne, zapylane przez owady (błonkówki).
Owoce: Pestkowiec. W Polsce owoce nie zawiązują się.

Zastosowanie i uprawa[edytuj | edytuj kod]

Roślina ozdobna – podobnie, jak wiśnia japońska jest sadzona w parkach, ogródkach przydomowych, alejach.
Uprawa. Strefy mrozoodporności 5-9^[4]. Potrzebuje stanowiska słonecznego. Wymaga dużo miejsca, najlepiej posadzić ją pojedynczo na trawniku. Nie ma większych wymagań co do gleby, ale lepiej rośnie na glebach żyznych i wilgotnych. Jest wrażliwa na zasolenie gleby. Rozmnaża się przez szczepienie, albo okulizację, na podkładce czereśni ptasiej. Należy usuwać odrosty pojawiające się na pniu.

Systematyka i zmienność[edytuj | edytuj kod]

Synonimy^[3]

Cerasus spachiana Lavallée ex Ed. Otto, Cerasus subhirtella (Miq.) A. N. Vassiljeva, Prunus pendula Siebold ex Maxim., Prunus spachiana (Lavallée ex Ed. Otto) Kitam., Prunus taiwaniana Hayat

Odmiany botaniczne^[3]

var. ascendens (Makino) E. H. Wilson (syn: Prunus microlepis Koehne, Prunus pendula var. ascendens Makino, Prunus spachiana f. ascendens (Makino) Kitam
var. koshiensis (Koidz.) Ohwi (syn. Prunus spachiana var. koshiensis)

Odmiany ozdobne

'Accolade' – mieszaniec Prunus subhirtella × P. sargentii. Drzewo o wysokości do 8 m z bladoróżowymi, półpełnymi kwiatami
'Autumnalis' – ma różowe pąki i białe kwiaty. Kwitnie z przerwami od wiosny do późnej jesienie. Wysokość do 4,5 m
'Autumnalis Rosea' – odmiana o różowych kwiatach.
'Jagutsu-zakura' – odmiana o wzniesionych pędach i jasnoróżowych kwiatach.
'Pendula' – odmiana, której wszystkie pędy zwisają do ziemi. Jest najczęściej sadzoną w Polsce odmianą.Tworzy bardzo gęstą koronę. Kwiaty białe, kwitną w połowie kwietnia. Korona szeroka, parasolowata. Drzewko rośnie powoli, osiągając wysokość 4 m, przy średnicy korony ok. 3 m.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

↑ Michael A.M.A. Ruggiero Michael A.M.A. i inni, A Higher Level Classification of All Living Organisms, „PLOS One”, 10 (4), 2015, art. nr e0119248, DOI: 10.1371/journal.pone.0119248, PMID: 25923521, PMCID: PMC4418965 [dostęp 2020-02-20] (ang.).
↑ Peter F.P.F. Stevens Peter F.P.F., Angiosperm Phylogeny Website, Missouri Botanical Garden, 2001– [dostęp 2010-04-29] (ang.).
↑ ^a ^b ^c Germplasm Resources Information Network (GRIN). [dostęp 2010-05-05].
↑ GeoffreyG. Burnie GeoffreyG. i inni, Botanica. Ilustrowana, w alfabetycznym układzie, opisuje ponad 10 000 roślin ogrodowych, Niemcy: Könemann, Tandem Verlag GmbH, 2005, ISBN 3-8331-1916-0, OCLC 271991134 .

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Maciej Mynett, Magdalena Tomżyńska: Krzewy i drzewa ozdobne. Warszawa: MULTICO Oficyna Wyd., 1999. ISBN 83-7073-188-0.
Praca zbiorowa: Katalog roślin II. Drzewa, krzewy, byliny.. Warszawa: Agencja Promocji Zieleni, Związek Szkółkarzy, 2003.

[ruggiero-1] Michael A.M.A. Ruggiero Michael A.M.A. i inni, A Higher Level Classification of All Living Organisms, „PLOS One”, 10 (4), 2015, art. nr e0119248, DOI: 10.1371/journal.pone.0119248, PMID: 25923521, PMCID: PMC4418965 [dostęp 2020-02-20] (ang.).

[apweb-2] Peter F.P.F. Stevens Peter F.P.F., Angiosperm Phylogeny Website, Missouri Botanical Garden, 2001– [dostęp 2010-04-29] (ang.).

[grin-3] Germplasm Resources Information Network (GRIN). [dostęp 2010-05-05].

[E-4] GeoffreyG. Burnie GeoffreyG. i inni, Botanica. Ilustrowana, w alfabetycznym układzie, opisuje ponad 10 000 roślin ogrodowych, Niemcy: Könemann, Tandem Verlag GmbH, 2005, ISBN 3-8331-1916-0, OCLC 271991134 .

[1]

[2]

[3]

[4]