Typologia wód powierzchniowych

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Typologia wód powierzchniowych – system klasyfikacji wód powierzchniowych. W zależności od przyjętego kryterium, tworzone są różne systemy, obejmujące często jedynie niektóre kategorie wód powierzchniowych, np. cieki lub jeziora.

Typologia Europejskiej Agencji Środowiska na potrzeby ramowej dyrektywy wodnej[edytuj | edytuj kod]

Europejska Agencja Środowiska jest ciałem opracowującym informacje o stanie środowiska w skali Europy oraz jako porównanie sytuacji w różnych krajach członkowskich. Sposób przedstawiania danych uzależniony jest od podstaw prawnych, np. dotyczy wodnych siedlisk przyrodniczych w rozumieniu dyrektywy siedliskowej lub jednolitych części wód i obszarów dorzeczy w rozumieniu ramowej dyrektywy wodnej.

W krajach Unii Europejskiej przy ustalaniu typologii wód powierzchniowych na potrzeby gospodarki wodnej stosowana jest kombinacja kryteriów. Wśród nich w przypadku rzek najpowszechniej stosowanym jest wielkość zlewni w przypadku wód płynących i średnia głębokość w przypadku stojących. Do najczęściej przyjmowanych kryteriów należą też wysokość nad poziomem morza i dominujący chemizm podłoża (geologia), a w przypadku jezior także ich powierzchnia. Inne kryteria to m.in. położenie geograficzne (ekoregion), spadek cieku, chemizm wód, typ biotyczny. Ponieważ każdy kraj członkowski może przyjąć odrębny system typologiczny, są one do siebie podobne, ale nie w pełni porównywalne. W związku z tym Europejska Agencja Środowiska po analizie typologii przedstawionych w raportach z wdrażania ramowej dyrektywy wodnej i dyrektywy siedliskowej oraz konsultacji z reprezentantami krajów członkowskich w grupie roboczej Ecostat sporządziła zgrubną typologię obejmującą stosunkowo podobne typy wyróżniane w różnych krajach[1].

1. Cieki

Numer typu Charakterystyka typu Wysokość [m n.p.m.] Wielkość zlewni [km²] Typ geologiczny podłoża
1 bardzo duże rzeki każda >10 000 dowolne
2 nizinne, krzemianowe, średnie do dużych 0–200 100–10 000 krzemianowe
3 nizinne, krzemianowe, bardzo małe do małych 0–200 ≤100 krzemianowe
4 nizinne, wapienne lub mieszane, średnie do dużych 0–200 100–10 000 wapienne lub mieszane
5 nizinne, wapienne lub mieszane, bardzo małe do małych 0–200 ≤100 wapienne lub mieszane
6 nizinne, organiczne i krzemianowe 0–200 <10 000 organiczne i krzemianowe
7 nizinne, organiczne i wapienne lub mieszane 0–200 <10 000 organiczne i wapienne lub mieszane
8 wyżynne, krzemianowe, średnie do dużych 200–800 100–10 000 krzemianowe
9 wyżynne, krzemianowe, bardzo małe do małych 200–800 ≤100 krzemianowe
10 wyżynne, wapienne lub mieszane, średnie do dużych 200–800 100–10 000 wapienne lub mieszane
11 wyżynne, wapienne lub mieszane, bardzo małe do małych 200–800 ≤100 wapienne lub mieszane
12 wyżynne, organiczne i krzemianowe 200–800 <10 000 organiczne i krzemianowe
13 wyżynne, organiczne i wapienne lub mieszane 200–800 <10 000 organiczne i wapienne lub mieszane
14 górskie, krzemianowe łącznie z organicznymi >800 <10 000 krzemianowe
15 górskie, wapienne lub mieszane >800 <10 000 wapienne lub mieszane
16 rzeki lodowcowe >200 <10 000 dowolne
17 śródziemnomorskie, nizinne, średnie do dużych, stałe 0–200 100–10 000 dowolne
18 śródziemnomorskie, wyżynne, średnie do dużych, stałe 200–800 100–10 000 dowolne
19 śródziemnomorskie, bardzo małe do małych, stałe <800 ≤100 dowolne
20 potoki śródziemnomorskie, okresowe każda <1 000 dowolne

Odmianą powyższej typologii jest typologia uwzględniająca podział cieków na podłożu organiczno-krzemianowym na małe i duże – odpowiednio typy 6a, 6b i 12a, 12b[2].

2. Jeziora

Numer typu Charakterystyka typu Wysokość [m n.p.m.] Powierzchnia [km²] Typ geologiczny podłoża Średnia głębokość/stratyfikacja
1 bardzo duże, stratyfikowane każda >100 dowolne >3/stratyfikowane
2 nizinne, krzemianowe 0–200 <100 krzemianowe >3/stratyfikowane
3 nizinne, wapienne lub mieszane, stratyfikowane 0–200 wapienne lub mieszane <100 >3/stratyfikowane
4 nizinne, wapienne lub mieszane, bardzo płytkie 0–200 wapienne lub mieszane <100 ≤3/niestratyfikowane
5 nizinne, organiczne i krzemianowe 0–200 <100 organiczne (humusowe) i krzemianowe >3/stratyfikowane
6 nizinne, organiczne i wapienne lub mieszane 0–200 <100 organiczne (humusowe) i wapienne lub mieszane >3/stratyfikowane
7 wyżynne, krzemianowe 200–800 <100 krzemianowe >3/stratyfikowane
8 wyżynne, wapienne lub mieszane 200–800 <100 wapienne lub mieszane >3/stratyfikowane
9 wyżynne, organiczne i krzemianowe 200–800 wapienne lub mieszane <100 >3/stratyfikowane
10 wyżynne, organiczne i wapienne lub mieszane 200–800 organiczne i wapienne lub mieszane <100 >3/stratyfikowane
11 górskie, krzemianowe łącznie z organicznymi >800 <100 krzemianowe >3/stratyfikowane
12 górskie, wapienne lub mieszane łącznie z organicznymi >800 <100 wapienne lub mieszane >3/stratyfikowane
13 śródziemnomorskie, małe do dużych, krzemianowe 0–800 0,5–100 krzemianowe dowolna
14 śródziemnomorskie, małe do dużych, wapienne lub mieszane 0–800 0,5–100 wapienne lub mieszane dowolna
15 śródziemnomorskie, bardzo małe 0–800 ≤0,5 dowolne <15

Typologia polskiej administracji w gospodarce wodnej[edytuj | edytuj kod]

2004–2021[edytuj | edytuj kod]

Jeden z systemów klasyfikacji wód powierzchniowych zgodny z systemem ramowej dyrektywy wodnej został opracowany w roku 2004 przez polskie Ministerstwo Środowiska, jako organ odpowiedzialny wówczas za gospodarkę wodną państwa. Jest on stosowany przy określaniu ich stanu ekologicznego, gdyż te same wartości wskaźników bioindykacyjnych (takich jak Makrofitowy Indeks Rzeczny lub wskaźniki okrzemkowe) mogą oznaczać inny stan ekologiczny różnych typów wód. W systemie tym wody podzielone są na 4 kategorie (naturalne cieki, jeziora, wody przejściowe i wody przybrzeżne). Wody z każdej kategorii podzielone są na typy z przypisanym numerem. Wśród kryteriów podziału jest umiejscowienie w systemie regionalizacji fizycznogeograficznej, wysokość bezwzględna, rozmiar zlewni i jej wpływ (współczynnik Schindlera powyżej 2 – duży wpływ, poniżej 2 – mały wpływ), powierzchniowe utwory geologiczne (zwłaszcza zawartość wapnia), zasolenie itp[3].

Klasyfikację tę przedstawia poniższy spis[4]:

1. Cieki naturalne

Typ cieków
Kod typu
Typ nieokreślony (w 2011 r. uściślono, że chodzi o kanały i zbiorniki zaporowe[5])
0
Krajobraz górski
1
Potok tatrzański węglanowy
2
Potok sudecki
3
Krajobraz wyżynny
Potok wyżynny krzemianowy z substratem gruboziarnistym – zachodni
4
Potok wyżynny krzemianowy z substratem drobnoziarnistym – zachodni
5
Potok wyżynny węglanowy z substratem drobnoziarnistym na lessach i lessopodobnych
6
Potok wyżynny węglanowy z substratem gruboziarnistym
7
Mała rzeka wyżynna krzemianowa – zachodnia
8
Mała rzeka wyżynna węglanowa
9
Średnia rzeka wyżynna – zachodnia
10
Potok wyżynny krzemianowy z substratem gruboziarnistym – wschodni
11
Potok fliszowy
12
Mała rzeka wyżynna krzemianowa – wschodnia
13
Mała rzeka fliszowa
14
Średnia rzeka wyżynna – wschodnia
15
Krajobraz nizinny
Potok nizinny lessowy lub gliniasty
16
Potok nizinny piaszczysty
17
Potok nizinny żwirowy
18
Rzeka nizinna piaszczysto-gliniasta
19
Rzeka nizinna żwirowa
20
Wielka rzeka nizinna
21
Rzeka przyujściowa pod wpływem wód słonych
22
Niezależne od ekoregionów
Potok lub strumień na obszarze będącym pod wpływem procesów torfotwórczych
23
Mała i średnia rzeka na obszarze będącym pod wpływem procesów torfotwórczych
24
Ciek łączący jeziora
25
Ciek w dolinie wielkiej rzeki nizinnej
26

2. Jeziora (dotyczy jedynie jezior o powierzchni ponad 50 ha)

Typ jeziora
Kod typu
Jezioro o niskiej zawartości wapnia, stratyfikowane
1a
Jezioro o niskiej zawartości wapnia, niestratyfikowane
1b
Jezioro o wysokiej zawartości wapnia, o małym wypływie zlewni, stratyfikowane
2a
Jezioro o wysokiej zawartości wapnia, o małym wypływie zlewni, niestratyfikowane
2b
Jezioro o wysokiej zawartości wapnia, o dużym wypływie zlewni, stratyfikowane
3a
Jezioro o wysokiej zawartości wapnia, o dużym wypływie zlewni, niestratyfikowane
3b
Jezioro przymorskie, pod wpływem wód słonych
4
Jezioro o wysokiej zawartości wapnia, o małym wypływie zlewni, stratyfikowane
5a
Jezioro o wysokiej zawartości wapnia, o małym wypływie zlewni, niestratyfikowane
5b
Jezioro o wysokiej zawartości wapnia, o dużym wypływie zlewni, stratyfikowane
6a
Jezioro o wysokiej zawartości wapnia, o dużym wypływie zlewni, niestratyfikowane
6b
Jezioro o wysokiej zawartości wapnia, stratyfikowane
7a
Jezioro o wysokiej zawartości wapnia, niestratyfikowane
7b

3. Wody przejściowe

Typ wód
Kod typu
Ujściowy z substratem piaszczystym
1
Lagunowy z substratem mułowym i piaszczystym
2
Zatokowy z substratem piaszczystym, okresowo stratyfikowany
3
Zatokowy z substratem ilasto-mulistym
4
Zalewowy z substratem piaszczystym i mulistym
5

4. Wody przybrzeżne

Typ wód
Kod typu
1
Otwarte wybrzeże z klifami i substratem piaszczystym
2
Otwarte wybrzeże z substratem piaszczystym z brzegiem wydmowym
3

od 2022[edytuj | edytuj kod]

W ramach jednej z prac związanych z opracowaniem planów gospodarowania wodami na obszarze dorzecza w 2015 skorygowano typologię. Obowiązuje ona w dokumentach dotyczących okresu od 2022 roku[6].

1. Cieki

Typ cieków
Kod typu
Cieki
Potok tatrzański PGT
Potok sudecki PGS
Potok lub mała rzeka wyżynna na podłożu krzemianowym RW_krz
Potok lub mała rzeka wyżynna na podłożu węglanowym RW_wap
Potok lub mała rzeka fliszowa o charakterze krzemianowym RWf_krz
Potok lub mała rzeka fliszowa o charakterze węglanowym RWf_wap
Średnia rzeka na podłożu krzemianowym RsW_krz
Średnia rzeka na podłożu węglanowym RsW_wap
Potok lub strumień nizinny PN
Potok lub strumień nizinny piaszczysty PNp
Rzeka nizinna RzN
Wielka rzeka nizinna RwN
Potok lub strumień przyujściowy pod wpływem wód słonych PN_uj
Rzeka przyujściowa pod wpływem wód słonych RzN_uj
Potok lub struga w dolinie o dużym udziale torfowisk P_org
Rzeka w dolinie o dużym udziale torfowisk Rz_org
Potok w systemie rzeczno-jeziorowym Pojezierzy P_poj
Potok w systemie rzeczno-jeziorowym Pojezierzy łososiowy Pl_poj
Rzeka w systemie rzeczno-jeziorowym Pojezierzy R_poj
Rzeka w systemie rzeczno-jeziorowym Pojezierzy łososiowa Rl_poj
Reolimniczny
Limniczny
Przejściowy

2. Jeziora (dotyczy jedynie jezior o powierzchni ponad 50 ha)

Typ jeziora
Kod typu
Jezioro na podłożu krzemionkowym, niskozasadowe (tak zwane lobeliowe), stratyfikowane K_a
Jezioro na podłożu krzemionkowym, niskozasadowe (tak zwane lobeliowe), polimiktyczne K_b
Jezioro na podłożu wapiennym, o małej wartości współczynnika Schindlera, stratyfikowane WSm_a
Jezioro na podłożu wapiennym, o małej wartości współczynnika Schindlera, polimiktyczne WSm_b
Jezioro na podłożu wapiennym, o dużej wartości współczynnika Schindlera, stratyfikowane WSd_a
Jezioro na podłożu wapiennym, o dużej wartości współczynnika Schindlera, polimiktyczne WSd_b
Jezioro przymorskie, podlegające wpływom wód morskich, o naturalnie podwyższonej przewodności elektrolitycznej, polimiktyczne Kond

3. Wody przejściowe

Typ wód
Kod typu
Zalewowy I z substratem mułowym i piaszczystym ZalI
Zalewowy II z substratem piaszczystym i mulistym ZalII
Zatokowy I z substratem ilasto-mulistym ZatI
Zatokowy II z substratem piaszczystym okresowo stratyfikowany ZatII
Ujściowy z substratem piaszczystym PrzU

4. Wody przybrzeżne

Typ wód
Kod typu
Mierzejowy PbM
Otwarte wybrzeże PbO

Typologia zespołu LAWA[edytuj | edytuj kod]

W Niemczech w gospodarce wodnej stosowana jest ogólnokrajowa typologia zespołu LAWA.

1. Cieki[7]

Typ cieków
Kod typu
Region alpejski i podalpejski
Fließgewässer der Alpen (cieki alpejskie)
1
Fließgewässer des Alpenvorlandes (cieki podalpejskie)
2
Fließgewässer der Jungmoräne des Alpenvorlande (cieki młodoglacjalnego obszaru podalpejskiego)
3
Große Flüsse des Alpenvorlandes (duże rzeki podalpejskie)
4
Krajobraz wyżynny (Średniogórze Niemieckie)
Grobmaterialreiche, silikatische Mittelgebirgsbäche (potok wyżynny krzemianowy z substratem gruboziarnistym
5
Feinmaterialreiche, silikatische Mittelgebirgsbäche (potok wyżynny krzemianowy z substratem drobnoziarnistym)
5.1
Feinmaterialreiche, karbonatische Mittelgebirgsbäche (potok wyżynny węglanowy z substratem drobnoziarnistym)
6
Grobmaterialreiche, karbonatische Mittelgebirgsbäche (potok wyżynny węglanowy z substratem gruboziarnistym)
7
Silikatische, fein- bis grobmaterialreiche Mittelgebirgsflüsse (rzeka wyżynna krzemianowa)
9
Karbonatische, fein- bis grobmaterialreiche Mittelgebirgsflüsse (rzeka wyżynna węglanowa)
9.1
Große Flüsse des Mittelgebirges (duża rzeka wyżynna)
9.2
Kiesgeprägte Ströme (bardzo duża rzeka żwirowa)
10
Krajobraz nizinny (Nizina Północnoniemiecka)
Sandgeprägte Tieflandbäche (potok nizinny piaszczysty)
14
Sand- und lehmgeprägte Tieflandflüsse (rzeka nizinna piaszczysto-gliniasta)
15
Groß Sand- und lehmgeprägte Tieflandflüsse (duża rzeka nizinna piaszczysto-gliniasta)
15_g
Kiesgeprägte Tieflandbäche (potok nizinny żwirowy)
16
Kiesgeprägte Tieflandflüsse (rzeka nizinna żwirowa)
17
Löss-lehmgeprägte Tieflandbäche (potok nizinny lessowo-gliniasty)
18
Sandgeprägte Ströme (bardzo duża rzeka piaszczysta)
20
Marschengewässer (ciek marszowy)
22
Rückstau- bzw. brackwasserbeeinflusste Ostseezuflüsse (rzeka pod wpływem wód Bałtyku)
23
Niezależne od ekoregionów
Organisch geprägte Bäche (potok torfowiskowy)
11
Organisch geprägte Flüsse (rzeka torfowiskowa)
12
Kleine Niederungsfließgewässer in Fluss- und Stromtälern (mały ciek w dolinie większej rzeki)
19
Seeausflussgeprägte Fließgewässer (ciek łączący jeziora)
21

Typologia słowackiego Ministerstwa Środowiska[edytuj | edytuj kod]

1. Cieki[8][9]

Typ cieków
Kod typu
Malé toky v nadmorskej výške do 200 m v Panónskej panve (małe cieki na wysokości do 200 m n.p.m.) P1M
Malé toky v nadmorskej výške 200–500 m v Panónskej panve (małe cieki na wysokości 200–500 m n.p.m.) P2M
Stredne veľké toky v nadmorskej výške do 200 m v Panónskej panve (średnie cieki na wysokości do 200 m n.p.m.) P1S
Stredne veľké toky v nadmorskej výške 200–500 m v Panónskej panve (średnie cieki na wysokości do 200–500 m n.p.m.) P2S
Veľké toky v nadmorskej výške do 200 m v Panónskej panve (duże cieki na wysokości do 200 m n.p.m.), z siedmioma podtypami regionalnymi P1V
Malé toky v nadmorskej výške 200–500 m v Karpatoch (małe cieki na wysokości 200–500 m n.p.m.) K2M
Malé toky v nadmorskej výške 500–800 m v Karpatoch (małe cieki na wysokości 500–800 m n.p.m.) K3M
Malé toky v nadmorskej nad 800 m v Karpatoch (małe cieki na wysokości powyżej 800 m n.p.m.) K4M
Stredne veľké toky v nadmorskej výške 200–500 m v Karpatoch (małe cieki na wysokości 200–500 m n.p.m.) K2S
Stredne veľké toky v nadmorskej výške 500–800 m v Karpatoch (małe cieki na wysokości 500–800 m n.p.m.) K3S
Veľké toky v nadmorskej výške 200–500 m v v Karpatoch (duże cieki na wysokości 200–500 m n.p.m.), z jednym podtypem regionalnym na obszarze dorzecza Dunaju K2V
Veľké toky v nadmorskej výške 500–800 m v v Karpatoch (duże cieki na wysokości 500–800 m n.p.m.), z pięcioma podtypami regionalnymi na obszarze dorzecza Dunaju i dwoma na obszarze dorzecza Wisły K3V

2. Zbiorniki zaporowe

Wyróżniane jest 14 typów zbiorników zaporowych, kryteriami jest położenie geograficzne (Kotlina Panońska, Karpaty), powierzchnia i wysokość nad poziomem morza[8].

3. Jeziora

Na Słowacji nie ma naturalnych jezior o powierzchni powyżej 50 ha[8].

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Anne Lyche Solheim i inni, European Freshwater Ecosystem Assessment: Cross-walk Between the Water Framework Directive and Habitats Directive Types, Status and Pressures [online], 2015, s. 24–27 (ang.).
  2. Anne Lyche Solheim i inni, A new broad typology for rivers and lakes in Europe: Development andapplication for large-scale environmental assessments, „Science of The Total Environment”, 697, 2019, s. 134043, DOI10.1016/j.scitotenv.2019.134043 (ang.).
  3. Wdrażanie Ramowej Dyrektywy Wodnej w Polsce w latach 2004–2006. Hanna Soszka (red.).
  4. Rozporządzenie Ministra Środowiska z dnia 22 lipca 2009 r. w sprawie klasyfikacji stanu ekologicznego, potencjału ekologicznego i stanu chemicznego jednolitych części wód powierzchniowych Dz.U. z 2009 r. nr 122, poz. 1018.
  5. Rozporządzenie Ministra Środowiska z dnia 9 listopada 2011 r. w sprawie klasyfikacji stanu ekologicznego, potencjału ekologicznego i stanu chemicznego jednolitych części wód powierzchniowych Dz.U. z 2011 r. nr 258, poz. 1549.
  6. Rozporządzenie Ministra Gospodarki Morskiej i Żeglugi Śródlądowej z dnia 11 października 2019 r. w sprawie klasyfikacji stanu ekologicznego, potencjału ekologicznego i stanu chemicznego oraz sposobu klasyfikacji stanu jednolitych części wód powierzchniowych, a także środowiskowych norm jakości dla substancji priorytetowych Dz.U. z 2019 r. poz. 2149.
  7. Die deutsche Fließgewässertypologie. Zweite Überarbeitung der Steckbriefe der Fließgewässertypen [pdf], 2018, s. 8 (niem.).
  8. a b c Vodný Plán Slovenska Plán manažmentu správneho územia povodia Dunaja. Aktualizácia [pdf], Ministerstwo Środowiska RS, grudzień 2015, s. 34–36 (słow.).
  9. Vodný Plán Slovenska Plán manažmentu správneho územia povodia Visly. Aktualizácia [pdf], Ministerstwo Środowiska RS, grudzień 2015, s. 27 (słow.).