Podwalina
Podwalina (przycieś) – najniższa (pierwsza kładziona przy budowie) belka w drewnianych konstrukcjach ścian[1]. Opierana na fundamentach murowanych z kamienia (często z kamienia polnego) lub cegły na całej swojej długości i dodatkowo kotwiona w nim w celu uchronienia przed przesunięciem związanym z parciem i ssaniem wiatru. Izolowana od fundamentów (przede wszystkim ceglanych) warstwami papy w celu zabezpieczenia drewna przed wilgocią z gruntu (cegła jako materiał porowaty ma zdolność do kapilarnego pociągania wilgoci). W obecnie wykonywanych budynkach, zwłaszcza w konstrukcji szkieletowej, jest to często belka betonowa lub żelbetowa.
W konstrukcji więźb dachowych podłużny element położony na belkach wiązarowych (stropowych), na którym oparte są słupy ramy stolcowej lub storczykowej. Przy stolcu leżącym jest tożsama z płatwią stopową.
Zobacz też[edytuj | edytuj kod]
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Czerwiński, Tomasz, 1950-, Budownictwo ludowe w Polsce, Warszawa: Sport i Turystyka-Muza SA, 2006, s. 12, ISBN 83-7495-043-9, OCLC 123486934 [dostęp 2020-09-30].