Pocisk strzelecki

Pocisk strzelecki – rodzaj pocisku przeznaczonego do wystrzeliwania z broni strzeleckiej. Element naboju strzeleckiego, którego podstawowym przeznaczeniem jest niszczenie siły żywej. Zazwyczaj zalicza się do nich pociski o kalibrze poniżej 20 mm, ale mogą być to również wybuchowe pociski nadkalibrowe, zwane granatami nasadkowymi, o średnicy kilkudziesięciu mm.

Budowa[edytuj | edytuj kod]

Przekrój pocisku strzeleckiego 1. płaszcz 2. koszulka 3. rdzeń

Jest wykonany w kształcie wydłużonej bryły obrotowej z ostrołukową lub zaokrągloną częścią głowicową (przednią), krótką cylindryczną częścią prowadzącą i stożkową częścią denną. Pocisk może być wykonany z jednego materiału (pociski jednolite) lub składać się z kilku części, takich jak:

płaszcz,
koszulka - wykonana zazwyczaj z ołowiu, dająca odpowiednią masę, co za tym idzie energię kinetyczną,
rdzeń - wykonany z twardego metalu, zwiększający możliwość penetracji,
smugacz,
ładunek materiału wybuchowego,
ładunek zapalający.

Podział[edytuj | edytuj kod]

W zależności od rodzaju broni rozróżniamy pociski strzeleckie:

rewolwerowe (rewolwery),
pistoletowe (pistolety, pistolety maszynowe),
pośrednie (karabinki, karabinki maszynowe),
karabinowe (karabiny, ręczne, ciężkie, uniwersalne karabiny maszynowe),
wielkokalibrowe (wielkokalibrowe karabiny maszynowe).

Ze względu na przeznaczenie rozróżnia się pociski strzeleckie:

zwykłe,
przeciwpancerne,
zapalające,
smugowe,
wskaźnikowe,
przeciwpancerno-zapalające,
zapalająco-smugowe.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Andrzej Ciepliński, Ryszard Woźniak: Encyklopedia współczesnej broni palnej (od połowy XIX wieku). Warszawa: Wydawnictwo WiS, 1994. ISBN 83-86028-01-7.