Nosorożec południowy

Nosorożec południowy
	Ceratotherium simum simum
	(Burchell, 1817)
	; Nosorożce białe południowe w pobliżu Parku Narodowego Waterberg, Namibia
	Systematyka
Domena	eukarionty
Królestwo	zwierzęta
Typ	strunowce
Podtyp	kręgowce
Gromada	ssaki
Rząd	nieparzystokopytne
Rodzina	nosorożcowate
Rodzaj	Ceratotherium
Gatunek	nosorożec biały
Podgatunek	nosorożec południowy
Synonimy
	burchellii (Lesson, 1827); camperis (Gray, 1827); camptoceros (Brandt, 1878); camus (Gray, 1827); kiaboaba (Murray, 1866); kulumane (Player, 1972); oswelli (Elliot, 1847); prostheceros (Brandt, 1878);
	burchellii (Lesson, 1827); camperis (Gray, 1827); camptoceros (Brandt, 1878); camus (Gray, 1827); kiaboaba (Murray, 1866); kulumane (Player, 1972); oswelli (Elliot, 1847); prostheceros (Brandt, 1878);
	Kategoria zagrożenia (CKGZ)
	; bliski zagrożenia
	Zasięg występowania
	; Kolorem zielonym zaznaczono obszar występowania nosorożca białego południowego, pomarańczowym – północnego
	Systematyka w Wikispecies
	Multimedia w Wikimedia Commons

Nosorożec południowy^[3] (Ceratotherium simum simum) – podgatunek nominatywny nosorożca białego^[4].

Występowanie[edytuj | edytuj kod]

Północne RPA, Mozambik, Eswatini, Botswana, Zimbabwe, południowa Zambia i południowa Angola.

Wygląd zewnętrzny[edytuj | edytuj kod]

Nosorożec południowy różni się od swojego północnego krewnego budową przedniego rogu. Zakrzywia się on lekko do tyłu, nie do przodu. Nosorożec południowy posiada także szeroką wargę górną, która służy mu do skubania trawy. Skóra jest szara (nie biała), dość gruba i chroni zwierzę przed atakami drapieżników. Palce są zakończone charakterystycznymi kopytkami.

Tryb życia[edytuj | edytuj kod]

Nosorożce południowe prowadzą samotny tryb życia, czasami łączą się w niewielkie grupy rodzinne.

Dieta[edytuj | edytuj kod]

Żywi się głównie trawą, dietę uzupełnia nisko rosnącymi gałęziami drzew, krzewami i ostami.

Środowisko[edytuj | edytuj kod]

Preferuje sawanny ze względu na dietę.

Zachowanie[edytuj | edytuj kod]

Nosorożce białe są mniej agresywne niż nosorożce czarne. Za dnia ukrywają się w cieniu, aby nie przegrzać organizmu, najbardziej aktywne są wieczorem i wczesnym rankiem. Często tarzają się w błocie, które później zasycha i tworzy barierę, która chroni zwierzę przed krwiopijnymi owadami.

Rozmnażanie[edytuj | edytuj kod]

Samica rodzi jedno młode po 16 miesiącach i nie rozmnaża się przez następne 2 lata. Samce osiągają dojrzałość płciową w wieku 10–12 lat, samice już w wieku 4 lub 5 lat.

Wrogowie[edytuj | edytuj kod]

Nosorożec południowy praktycznie nie ma wrogów poza człowiekiem. W XX wieku był uważany za całkowicie wymarłego, jednak w Parku KwaZulu-Natal w Południowej Afryce odnaleziono 50 osobników, które objęto ochroną. Udało się uratować południowy podgatunek nosorożca białego przed wyginięciem. Młode mogą paść łupem lwa, hieny lub lamparta.

W niewoli[edytuj | edytuj kod]

Są spotykane w licznych ogrodach zoologicznych, także w Polsce. Można je zobaczyć w Nowym Zoo w Poznaniu.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

↑ Ceratotherium simum simum, [w:] Integrated Taxonomic Information System (ang.).
↑ Ceratotherium simum simum, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species (ang.).
↑ Włodzimierz Cichocki, Agnieszka Ważna, Jan Cichocki, Ewa Rajska, Artur Jasiński, Wiesław Bogdanowicz: Polskie nazewnictwo ssaków świata. Warszawa: Muzeum i Instytut Zoologii Polskiej Akademii Nauk, 2015, s. 166. ISBN 978-83-88147-15-9.
↑ Wilson Don E. & Reeder DeeAnn M. (red.) Ceratotherium simum simmum. w: Mammal Species of the World. A Taxonomic and Geographic Reference (Wyd. 3.) [on-line]. Johns Hopkins University Press, 2005. (ang.) [dostęp 23 kwietnia 2017]

[itis-1] Ceratotherium simum simum, [w:] Integrated Taxonomic Information System (ang.).

[iucn-2] Ceratotherium simum simum, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species (ang.).

[miiz-3] Włodzimierz Cichocki, Agnieszka Ważna, Jan Cichocki, Ewa Rajska, Artur Jasiński, Wiesław Bogdanowicz: Polskie nazewnictwo ssaków świata. Warszawa: Muzeum i Instytut Zoologii Polskiej Akademii Nauk, 2015, s. 166. ISBN 978-83-88147-15-9.

[msw-4] Wilson Don E. & Reeder DeeAnn M. (red.) Ceratotherium simum simmum. w: Mammal Species of the World. A Taxonomic and Geographic Reference (Wyd. 3.) [on-line]. Johns Hopkins University Press, 2005. (ang.) [dostęp 23 kwietnia 2017]

[1]

[2]

[3]

[4]