Kareta (pojazd)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Złota kareta z Ermitażu
Kareta arcybiskupa lwowskiego z XVIII w.
Rodzaj karety – Karoca z XVIII wieku

Kareta – bogato zdobiony czterokołowy pojazd zaprzęgowy w kształcie prostopadłościanu, żartobliwie zwany „arką”[1]. Rozpowszechnił się wśród polskich wyższych warstw społecznych w XVII wieku. Początkowo pudło zawieszane było na rzemiennych pasach, podobnie jak w kolebkach. W XVIII wieku do użytku weszły resory. Duże karety nazywano landarami od niemieckiego miasta Landau in der Pfalz słynącego z wyrobu pojazdów konnych.

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Wielka ilustrowana encyklopedia powszechna. Tom I, Wyd. Gutenberga, Kraków.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Praca zbiorowa pod redakcją Andrzeja Chwalby „Obyczaje w Polsce”, część II: Czasy Nowożytne, rozdział 1.5 (Podróżowanie i transport s. 126), Wydawnictwo PWN, 2005, ISBN 83-01-14253-7.