uprawomocniać (język polski) edytuj

wymowa:
znaczenia:

czasownik przechodni niedokonany (dk. uprawomocnić)

(1.1) praw. sprawiać, że coś zaczyna obowiązywać na mocy prawa

czasownik zwrotny niedokonany uprawomocniać się (dk. uprawomocnić się)

(2.1) praw. zaczynać obowiązywać na mocy prawa
odmiana:
(1.1) koniugacja I
(2.1) koniugacja I
przykłady:
(1.1) Taka postawa pozwala uniknąć pułapki kryjącej się w trzeciej, absurdalnej wykładni konstytucji, ale uprawomocnia[1].
(2.1) Wszystkie wydane nam decyzje uprawomocniają się po dwóch tygodniach od ostatniej daty doręczenia ich wszystkim stronom w sprawie[2].
składnia:
kolokacje:
(2.1) wyrok się uprawomocnia
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
czas. uprawomocnić dk.
rzecz. uprawomocnianie n
związki frazeologiczne:
etymologia:
pol. uprawomocnić + -ać
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. Roman Graczyk, Opozycja musi dziś stanowczo bronić prawa. Niezależnie od tego, czy bardziej łamie je prezydent czy ..., „Gazeta Wyborcza”, 1995-01-06, Narodowy Korpus Języka Polskiego.
  2. PK, Nasz własny dom, „Gazeta Poznańska”, 2001-07-12, Narodowy Korpus Języka Polskiego.