obrzydzenie

obrzydzenie (język polski)

wymowa:

IPA: [ˌɔbʒɨˈʣ̑ɛ̃ɲɛ], AS: [obžyʒẽńe], zjawiska fonetyczne: zmięk.• nazal.• -ni…• akc. pob. ​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj nijaki

(1.1) rzecz. odczas. od obrzydzić

(1.2) bardzo silne uczucie niechęci

odmiana:

(1.1-2) blm,

 

przypadek	liczba pojedyncza
mianownik	obrzydzenie
dopełniacz	obrzydzenia
celownik	obrzydzeniu
biernik	obrzydzenie
narzędnik	obrzydzeniem
miejscownik	obrzydzeniu
wołacz	obrzydzenie

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.2) odraza, wstręt, abominacja, awersja

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. obrzydlistwo n, obrzydliwiec m, obrzydliwość ż

czas. obrzydzić dk., obrzydzać ndk.

przym. obrzydliwy, brzydki

przysł. obrzydliwie, brzydko

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.2) abhorrence, abomination, aversion, repulsion, revulsion, loathing, disgust, distaste
• arabski: (1.2) بشم m
• białoruski: (1.1) агіда ż
• duński: (1.2) afsky w, væmmelse w
• esperanto: (1.1) abomeno, naŭzo
• hiszpański: (1.2) repulsión ż, aversión ż, aborrecimiento m, asco m, náusea ż, repugnancia ż
• rosyjski: (1.2) отвраще́ние n
• szwedzki: (1.2) äckel n, avsky w, vämjelse w

źródła: