Szlifowanie – obróbka wykończeniowa powierzchni za pomocą narzędzi ściernych, w wyniku której uzyskuje się duże dokładności wymiarowe i kształtowe oraz małą chropowatość. Szlifowanie można wykonywać na otworach, wałkach i płaszczyznach. Maszyny do tego typu obróbki nazywane są szlifierkami, a narzędzia skrawające to ściernice. Materiałem, z którego wykonane są ściernice, najczęściej jest korund, diament, węglik krzemu lub węglik boru.

Szlifowanie

Odmiany szlifowania ściernicowego edytuj

Szlifowanie można podzielić ze względu na:

  1. Kształt powierzchni obrabianej:
    • obrotowe – zewnętrzne lub wewnętrzne powierzchnie walcowe, stożkowe i obrotowych krzywoliniowych,
    • nieobrotowe – powierzchnie płaskie lub krzywoliniowe.
  2. Mocowanie przedmiotu w obrabiarce:
    • kłowe,
    • bezkłowe.
  3. Położenie ściernicy względem przedmiotu:
    • obwodowe – oś ściernicy jest równoległa do osi powierzchni obrotowej lub obrabianej powierzchni płaskiej,
    • czołowe – oś ściernicy jest prostopadła lub wichrowata do osi powierzchni obrotowej, lub do powierzchni płaskiej.

Technologiczne parametry skrawania podczas szlifowania edytuj

  • prędkość obrotowa ściernicy   [1/s],
  • średnica ściernicy   [mm],
  • prędkość obwodowa ściernicy   [m/s],
  • prędkość obrotowa przedmiotu obrabianego   [1/s],
  • średnica przedmiotu obrabianego   [mm],
  • prędkość obwodowa przedmiotu obrabianego   [mm/s],
  • posuw osiowy stołu   [mm/obr.],
  • prędkość posuwu osiowego stołu   [mm/s]
  • styk ściernicy wgłębny  

Zobacz też edytuj