Symbole alchemiczne pierwotnie wymyślone jako część alchemii, gdzie do XVIII w. były używane do zapisu niektórych pierwiastków i związków. Należy zaznaczyć, że taki zapis na ogół był zestandaryzowany, lecz styl i symbol różnił się pomiędzy alchemikami, stąd też zostaną przedstawione te najczęściej występujące.

Trzy pierwsze edytuj

Według Paracelsusa, Trzy pierwsze lub Tria Prima (łac.) to[1][2]:

  • sól (podstawa materii)  
  • rtęć (ciekłe połączenie pomiędzy Wysokim a Niskim)  
  • siarka (wszechobecny duch życia)  

Cztery podstawowe żywioły edytuj

Osobny artykuł: Żywioły.

Alchemia używała następujących symboli hellenistycznych[1]:

  • Ziemia  
  • Woda  
  • Powietrze  
  • Ogień  

Siedem metali planetarnych edytuj

 
Symbole astrologiczne/glify przedstawiające Słońce, Księżyc, Pluton i planety, w tym Ziemię, w Astrologii Zachodu.

Metale planetarne były "zdominowane" lub "rządzone" przez siedem planet znanych od starożytności. Mimo że czasami metale te miały własne symbole, to zazwyczaj były zapisywane symbolami planet.

Planety Uran, Neptun i planeta karłowata Pluton zostały odkryte po epoce alchemii, którą zastąpiła chemia, w związku z czym nie są częścią tradycyjnych symboli alchemicznych. Również Monas Hieroglyphica jest symbolem alchemicznym opracowanym przez Johna Dee jako połączenie planetarnych glifów metali.

Inne pierwiastki edytuj

 
"Kwadratura koła": alchemiczny glif (XVII w.) tworzenia Kamienia filozoficznego.

Związki alchemiczne edytuj

 
Tablica symboli alchemicznych Basiliusa Valentinusa Ostatnia wola i testament, 1670

12 podstawowych procesów alchemicznych edytuj

12 podstawowych procesów alchemicznych jest uważanych za podstawę współczesnego podziału procesów chemicznych. Każdy z tych procesów jest "zdominowany" lub "rządzony" przez jeden z 12 znaków zodiaku:

Zobacz też edytuj

Przypisy edytuj

  1. a b c Eric John Holmyard: Alchem. New York: Dover Publication, 1990, s. 153-155. ISBN 0-486-26298-7. (ang.).
  2. Walter J. Friedlander: The golden wand of medicine : a history of the caduceus symbol in medicin. New York: Greenwood Press, 1992, s. 76-77. ISBN 978-0-313-28023-8. (ang.).