Samopomoc (partia)
Samopomoc[1] (ukr. Самопоміч lub Політична партія «Об’єднання САМОПОМІЧ»[2]) – ukraińska partia polityczna o profilu chrześcijańsko-demokratycznym i proeuropejskim[3].
| |
| Państwo | |
|---|---|
| Lider | |
| Data założenia |
29 grudnia 2012 |
| Adres siedziby | |
| Ideologia polityczna | |
| Barwy | |
| Strona internetowa | |
Historia edytuj
Samopomoc została zarejestrowana 29 grudnia 2012[2], powstała we Lwowie z inicjatywy mera tego miasta Andrija Sadowego na bazie stworzonej przez niego w 2004 regionalnej organizacji pozarządowej o takiej samej nazwie[3]. Zyskała popularność i rozpoznawalność dzięki aktywności jej przywódcy w okresie wydarzeń Euromajdanu. Andrij Sadowy odmówił wejścia do utworzonego przez środowiska opozycyjne w lutym 2014 rządu. W kwietniu jego partia wystartowała w wyborach samorządowych w Kijowie, wprowadzając do rady miejskiej 5 swoich reprezentantów[3].
Samopomoc zdecydowała się na samodzielny starcie w przedterminowych wyborach do Rady Najwyższej VIII kadencji. Wystawiła relatywnie nieliczną listę krajową (około 60 osób), w ramach której jej lider wpisał się dopiero na 50. miejsce[4]. Zapleczem ugrupowania stali się eksperci z organizacji Reanimacyjny Pakiet Reform oraz dowódcy batalionu „Donbas”[3]. Listę krajową otworzyli dziennikarka Hanna Hopko oraz komendant Semen Semenczenko. Znaleźli się na niej w ramach zawartego porozumienia także przedstawiciele stronnictwa Wola, m.in. jej lider Jehor Sobolew[4].
Partia stopniowo zyskiwała w badaniach opinii publicznej. Ostatecznie w głosowaniu z 26 października 2014 partia otrzymała blisko 11,0% głosów[5], zajmując trzecie miejsce, co przy uwzględnieniu wysokiego poparcia zostało uznane za wyborczą niespodziankę[3]. Ugrupowanie otrzymało 32 mandaty z listy krajowej, wprowadziło też jednego swojego przedstawiciela w okręgu jednomandatowym[6]. Partia dołączyła do koalicji rządowej współtworzącej powołany po wyborach gabinet Arsenija Jaceniuka, który zakończył urzędowanie w kwietniu 2016.
W 2019 partia nie przekroczyła wyborczego progu (otrzymała 0,6% głosów), wprowadziła jednego posła w okręgu większościowym[7]. W tym samym roku na czele ugrupowania stanęła Oksana Syrojid[8].
Przypisy edytuj
- ↑ Tadeusz A. Olszański: Mocny głos na rzecz reform: Ukraina po wyborach parlamentarnych. osw.waw.pl, 29 października 2014. [dostęp 2014-11-09].
- ↑ a b Політичні партії. drsu.gov.ua. [dostęp 2014-11-09]. (ukr.).
- ↑ a b c d e Czarny koń ze Lwowa. Partia Samopomoc największym wygranym wyborów na Ukrainie. tvp.info, 27 października 2014. [dostęp 2014-11-09].
- ↑ a b Міський голова Львова – 50-й у виборчому списку партії «Самопоміч» (оновлено). dailylviv.com, 12 września 2014. [dostęp 2014-11-09]. (ukr.).
- ↑ Serwis CVK – Wybory 2014. [dostęp 2014-11-07]. (ukr.).
- ↑ Serwis CVK – Wybory 2014. [dostęp 2014-11-09]. (ukr.).
- ↑ Serwis CVK – Wybory 2019. [dostęp 2019-07-24]. (ukr.).
- ↑ Головою «Самопомочі» замість Садового обрали Сироїд. hromadske.ua, 19 października 2019. [dostęp 2019-10-20]. (ukr.).
Linki zewnętrzne edytuj
- Oficjalna strona partii. [dostęp 2014-11-09]. (ukr.).