Polistyren
Polistyren, PS (−[CH
2CH(C
6H
5)]
n−) − polimer otrzymywany w procesie polimeryzacji styrenu, pochodzącego zwykle z procesu katalitycznego odwodornienia etylobenzenu, procesu Halcon-Oxirane lub rafinacji ropy naftowej.
| |||||||||||||||
| |||||||||||||||
| Ogólne informacje | |||||||||||||||
| Monomery |
CH2=CH-C6H5 (styren) | ||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Struktura meru |
-[-CH2CH(C6H5)-]- | ||||||||||||||
| |||||||||||||||
| Jeżeli nie podano inaczej, dane dotyczą stanu standardowego (25 °C, 1000 hPa) | |||||||||||||||
Historia edytuj
W Polsce przed wybuchem II wojny światowej proces technologiczny otrzymywania polistyrenu opracował polski chemik Kazimierz Smoleński[1].
Właściwości edytuj
Po zmieszaniu z dodatkami polistyren stanowi podstawę wielu tworzyw sztucznych (oznaczanych literami PS). Czysty polistyren jest bezbarwnym, twardym, kruchym termoplastem (tworzywem formowanym przez topienie), o bardzo ograniczonej elastyczności.
Polistyren może być bezbarwny, słabo przezroczysty lub barwiony na dowolne, żywe kolory. Jego zaletą w stosunku do polietylenu i polipropylenu jest niższa temperatura mięknienia i mniejsza lepkość stopu, dzięki czemu łatwiej jest z niego otrzymywać w procesie formowania wtryskowego niewielkie przedmioty o złożonych kształtach.
Zastosowanie edytuj
Polistyren, jako tworzywo lite, jest stosowany do produkcji sztucznej biżuterii, szczoteczek do zębów, pudełek do płyt kompaktowych, elementów zabawek. Ma jednak znacznie mniejszą odporność chemiczną od polietylenu i dlatego zasadniczo nie stosuje się go do produkcji opakowań produktów żywnościowych zawierających tłuszcze.
Polistyren najczęściej wykorzystywany jest w formie spienionej, nazywanej styropianem. Styropian otrzymuje się w wyniku gwałtownego ogrzewania parą wodną polistyrenu w formie granulek, wewnątrz których znajduje się niewielka ilość czynnika spieniającego. Jest nim mieszanina n-pentanu i izopentanu. Styropian jest masowo stosowany do produkcji styropianowych płyt izolacyjnych dla budownictwa, do produkcji opakowań, w tym do żywności.
Innym materiałem izolującym ze spienionego polistyrenu jest twardszy i mniej nasiąkliwy od styropianu polistyren ekstrudowany (XPS, potocznie styrodur)[2].
Przypisy edytuj
- ↑ Maciej Iłowiecki, Dzieje nauki polskiej, Warszawa: Interpress, 1981, s. 266, ISBN 83-223-1876-6, OCLC 830296583.
- ↑ Polistyren ekstrudowany w ociepleniu budynku: tańszy niż styropian?. muratordom.pl, 2013. [dostęp 2013-05-14].
Bibliografia edytuj
- Informacja o polistyrenie na stronie boedeker.com. boedeker.com. [zarchiwizowane z tego adresu (2008-07-06)].