Wikipedia

Piędź

Piędź – dawna miara długości, określana jako odległość między końcami kciuka i palca środkowego (lub małego) rozwartej dłoni[1][2].

Dawne jednostki miar związane z wymiarami dłoni
1: Ćwierć
2: Piędź
3: Dłoń

W dawnej Polsce jej wartość, zróżnicowana lokalnie, wynosiła w zależności od regionu:

1 piędź = 1/3 łokcia ≈ 19,8 cm lub
1 piędź = 3/4 stopy ≈ 22,3 cm[3]

Zobacz też edytuj

Przypisy edytuj

  1. ↑ Encyklopedia PWN 1993 r. s. 637
  2. ↑ Słownik języka polskiego, red. Jan Karłowicz, Adam Kryński, Władysław Niedźwiedzki, t. IV, s. 179, Warszawa 1900–1927.
  3. ↑ piędź, [w:] Encyklopedia PWN [dostęp 2018-03-11].
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Piędź&oldid=73139418”