Paraszyno (wieś w województwie pomorskim)
Paraszyno (kaszb. Paraszënò, niem.: Paraschin) – wieś kaszubska w Polsce położona w województwie pomorskim, w powiecie wejherowskim, w gminie Łęczyce. Wieś należy do sołectwa Strzebielino Osiedle.
| wieś | |
 Dwór | |
| Państwo | |
|---|---|
| Województwo | |
| Powiat | |
| Gmina | |
| Sołectwo |
Strzebielino Osiedle |
| Liczba ludności (2019) |
52 |
| Strefa numeracyjna |
58 |
| Kod pocztowy |
84-220[2] |
| Tablice rejestracyjne |
GWE |
| SIMC |
0167326 |
Położenie na mapie gminy Łęczyce  | |
Położenie na mapie Polski  | |
Położenie na mapie województwa pomorskiego  | |
Położenie na mapie powiatu wejherowskiego  | |
 54°32′16″N 18°00′30″E/54,537778 18,008333[1]
| |
Według danych na dzień 23 października 2019 roku wieś zamieszkuje 52 mieszkańców[3].
Opis edytuj
We wsi jest 10 domów. Miejscowość była znana z hodowli pstrąga tęczowego. Ponadto znajduje się tu elektrownia wodna na rzece Łeba.
Historia edytuj
Paraszyno to gniazdo kilku rodów szlacheckich noszących nazwisko Paraski: Zdunów-Paraskich, Bachów-Paraskich, Borskich-Paraskich i Paraszyńskich.
W czasie II wojny światowej wieś była miejscem potyczki sześcioosobowej grupy partyzanckiej Gryfa Pomorskiego dowodzonej przez Franciszka Kąkola. Dopiero w czerwcu 1944 r. po kilku akcjach w bunkrze niedaleko tej miejscowości zginęli: Franciszek Kąkol, Prakseda Dąbrowska-Stencel i Franciszka Zachariasz. W pobliżu drugiego schronu ujęto troje kolejnych partyzantów Gryfa: Brunona Krefta, Zygmunta Pobłockiego i Józefa Dzięcielskiego. Wywieziono ich do Lęborka, a następnie rozstrzelano prawdopodobnie w Gdańsku-Wrzeszczu. Brunonowi Kreftowi (zm. 31.05.2008 w Piasecznie k. Warszawy) udało się uciec do Warszawy, gdzie brał udział w powstaniu warszawskim.
Pomiędzy 1945-1954 miejscowość administracyjnie należała do województwa gdańskiego, powiatu lęborskiego, gminy Rozłazino.
Po zniesieniu gmin i pozostawieniu w ich miejscu gromad, w latach 1957–1975 miejscowość administracyjnie należała do województwa gdańskiego, powiatu lęborskiego.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa gdańskiego.
Obecnie miejscowość zaliczana jest do ziemi lęborskiej włączonej w skład powiatu wejherowskiego[4].
Zabytki edytuj
Według rejestru zabytków NID[5] na listę zabytków wpisany jest zespół dworski, XVIII/XIX, nr rej.: A-884 z 14.01.1978: dwór i park.
Zobacz też edytuj
- Strzebielino
- Łówcz Górny
- Bożepole Małe
- Rezerwat przyrody Paraszyńskie Wąwozy
- Obszar ochrony siedliskowej Natura 2000 Dolina Górnej Łeby
Przypisy edytuj
- ↑ Państwowy Rejestr Nazw Geograficznych – miejscowości – format XLSX, Dane z państwowego rejestru nazw geograficznych – PRNG, Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 5 listopada 2023, identyfikator PRNG: 97067
- ↑ Oficjalny Spis Pocztowych Numerów Adresowych, Poczta Polska S.A., październik 2022, s. 918 [zarchiwizowane 2022-10-26].
- ↑ Gmina w liczbach. Gmina Łęczyce. [dostęp 2021-01-06].
- ↑ Studium Ochrony Krajobrazu Województwa Pomorskiego, Gdańsk 2005 i załącznik Ryc 32. Proponowane formy ochrony krajobrazu na tle obszarów oraz regionów historyczno-kulturowych.
- ↑ Rejestr zabytków nieruchomych – województwo pomorskie [online], Narodowy Instytut Dziedzictwa, 30 września 2023, s. 122 [dostęp 2021-01-06].