Dzwonek szczeciniasty

gatunek rośliny

Dzwonek szczeciniasty (Campanula cervicaria L.) – gatunek rośliny z rodziny dzwonkowatych. Występuje od Hiszpanii na zachodzie po Bajkał na wschodzie[3]. W Polsce rośnie głównie na nizinach, zwłaszcza w dolinie Bugu. Występuje także na Wyżynie Małopolskiej, w Sudetach i Beskidach[4].

Dzwonek szczeciniasty
Ilustracja
Systematyka[1][2]
Domena

eukarionty

Królestwo

rośliny

Podkrólestwo

rośliny zielone

Nadgromada

rośliny telomowe

Gromada

rośliny naczyniowe

Podgromada

rośliny nasienne

Nadklasa

okrytonasienne

Klasa

Magnoliopsida

Nadrząd

astropodobne

Rząd

astrowce

Rodzina

dzwonkowate

Rodzaj

dzwonek

Gatunek

dzwonek szczeciniasty

Nazwa systematyczna
Campanula cervicaria L.
Sp. Pl. 167 1753

Morfologia edytuj

 
Morfologia
Łodyga
Sztywna, prosto wzniesiona, szczeciniasto, odstająco, kłująco owłosiona, do 70 cm wysokości.
Liście
Siedzące, wydłużonotrójkątne, lancetowate lub równowąskie, szczeciniasto, odstająco, kłująco owłosione[4].
Kwiaty
Zebrane w zbite główki na szczycie łodygi oraz w kątach najwyższych liści. Korona kwiatu niebieska, długości 13-25 mm. Szyjka słupka wyraźnie wystaje z korony.
Owoc
Torebka.

Biologia i ekologia edytuj

Bylina lub roślina dwuletnia, hemikryptofit, gatunek semelparyczny. Rośnie na okrajkach i w świetlistych dąbrowach. Kwitnie od czerwca do sierpnia.

Zagrożenia i ochrona edytuj

Roślina umieszczona w Polskiej Czerwonej Księdze Roślin w grupie gatunków o stopniu zagrożenia trudnym do określenia (DD)[4]. Tę samą kategorię posiada na polskiej czerwonej liście[5].

Przypisy edytuj

  1. Michael A. Ruggiero i inni, A Higher Level Classification of All Living Organisms, „PLOS One”, 10 (4), 2015, art. nr e0119248, DOI10.1371/journal.pone.0119248, PMID25923521, PMCIDPMC4418965 [dostęp 2020-02-20] (ang.).
  2. Peter F. Stevens, Angiosperm Phylogeny Website, Missouri Botanical Garden, 2001– [dostęp 2016-03-17] (ang.).
  3. Mapa rozmieszczenia gatunku na Den virtuella floran
  4. a b c Zarzycki K., Kaźmierczakowa R., Mirek Z.: Polska Czerwona Księga Roślin. Paprotniki i rośliny kwiatowe. Wyd. III. uaktualnione i rozszerzone. Kraków: Instytut Ochrony Przyrody PAN, 2014. ISBN 978-83-61191-72-8.
  5. Kaźmierczakowa R., Bloch-Orłowska J., Celka Z., Cwener A., Dajdok Z., Michalska-Hejduk D., Pawlikowski P., Szczęśniak E., Ziarnek K.: Polska czerwona lista paprotników i roślin kwiatowych. Polish red list of pteridophytes and flowering plants. Kraków: Instytut Ochrony Przyrody Polskiej Akademii Nauk, 2016. ISBN 978-83-61191-88-9.