Bigos hultajski, czyli szkoła trzpiotów

Bigos hultajski, czyli szkoła trzpiotówkomedia obyczajowa warszawska Jana Drozdowskiego wystawiona po raz pierwszy w Teatrze Narodowym w Warszawie w 1801 roku.

Bigos hultajski, czyli szkoła trzpiotów
Autor

Jan Drozdowski

Typ utworu

Komedia obyczajowa warszawska

Wydanie oryginalne
Miejsce wydania

Polska

Język

polski

Data wydania

1801

Akcja edytuj

Akcja rozgrywa się w ciągu jednego dnia w Warszawie. Głównym bohaterem jest fircyk zakochany w starościnie Majęckiej. Pozostał on tymczasowo sam razem ze swym służącym Frontynem w majątku swojego wuja - Podkomorzego Wielogrosza i wykorzystuje ten fakt, bawiąc się i grając w karty, w ten sposób marnotrawiąc rodzinny majątek. Niespodziewanie dostaje jednak wiadomość, że wuj zamierza jeszcze tego samego dnia powrócić do stolicy, co oznacza dla Walerego koniec beztroskiego życia. W międzyczasie przybywa dawno niewidziany brat Walerego – Biedosz, który powraca ze służby wojskowej (prawdopodobnie po zawarciu pokoju Lunéville)[1]. Walery trafia do więzienia z powodu swoich długów. Tam postanawia zmienić swoje postępowanie i zerwać z dotychczasowym sposobem życia. Dzięki Majęckiej, która przekonuje Wielogrosza do wpłacenia za swojego siostrzeńca kaucji, Walery i spotkani przez niego w więzieniu przyjaciele, mogą wyjść na wolność. Sztuka kończy się małżeństwem służących - Basi i Frontyna. Fircyk postanawia, że ożeni się z Majęcką dopiero wtedy, gdy stanie się godniejszy jej ręki[2].

Bohaterowie edytuj

  • Walery – fircyk, ukochany Majęckiej, brat Biedosza, siostrzeniec Podkomorzego
  • Biedosz – żołnierz legionów Dąbrowskiego, brat Walerego, siostrzeniec Podkomorzego
  • Majęcka – dama modna, ukochana Walerego
  • Wielogrosz – wuj Walerego i Biedosza
  • Wojewodzic, Kasztelanic, Książę, Hrabia – przyjaciele Walerego
  • Basia – służąca (subretka) Majeckiej
  • Frontyn – służący (walet) Walerego
  • Brandys – służący (hajduk) Podkomorzego

Przypisy edytuj

  1. Kosiński Dariusz, Sceny z życia dramatu, Kraków, 2004, s. 31
  2. Dobrochna Ratajczakowa, Komedia Oświeconych 1752- 1795, Warszawa 1993, s. 232-233