Świstak ogoniasty

gatunek gryzonia z rodziny wiewiórkowatych

Świstak ogoniasty[3] (Marmota caudata), zwany także świstakiem czerwonym – gatunek gryzonia z rodziny wiewiórkowatych (Sciuridae), jeden z przedstawicieli rodzaju Marmota[4].

Świstak ogoniasty
Marmota caudata[1]
(Geoffroy, 1844)
Ilustracja
Świstak ogoniasty
Systematyka
Domena

eukarionty

Królestwo

zwierzęta

Typ

strunowce

Podtyp

kręgowce

Gromada

ssaki

Podgromada

żyworodne

Infragromada

łożyskowce

Rząd

gryzonie

Podrząd

wiewiórkokształtne

Rodzina

wiewiórkowate

Podrodzina

afrowiórki

Plemię

świstaki

Rodzaj

świstak

Gatunek

świstak ogoniasty

Kategoria zagrożenia (CKGZ)[2]

Opis:

  • Wielkość: 4–57cm
  • Ogon: 18–22cm, czasami nawet do 30cm

Okryty jest długą, gęstą sierścią o barwie czerwonorudej do pomarańczowej; grzbiet czasem bardzo ciemny, prawie czarny. Ogon jest rudy, ale jaśniejszy z wierzchu.

Siedlisko: Piętra alpejskie i subalpejskie, lubi miękką ziemię, w której może łatwo kopać. Występuje w górach Pamiru, Tienszan a także na stepach i zimnych półpustyniach na wschód od Pamiru. W Indiach spotykany w Kaszmirze i Hindukuszu, występuje bardziej na zachód niż świstak himalajski. Zamieszkuje tereny na wysokości od 2400 do 4300 m n.p.m.

Zachowanie: Łatwiej niż inne gatunki świstaków przystosowuje się do środowiska leśnego. Na polanach leśnych kopie nory i żeruje wśród gęstych krzewów, również wykorzystuje powalone pnie jako punkty obserwacyjne. W górach osiedla się tam, gdzie istnieje dostatecznie gruba warstwa ziemi i gdzie stosunkowo wcześnie ustępuje śnieg. Unika nagich skał, usypisk i terenów błotnistych.

Pożywienie: Żywią się głównie liśćmi krzewów i roślin zielonych, przede wszystkim trawą.

Liczebność: Nieznana.

Przypisy edytuj

  1. Marmota caudata, [w:] Integrated Taxonomic Information System (ang.).
  2. Marmota caudata, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species (ang.).
  3. Włodzimierz Cichocki, Agnieszka Ważna, Jan Cichocki, Ewa Rajska-Jurgiel, Artur Jasiński, Wiesław Bogdanowicz: Polskie nazewnictwo ssaków świata. Warszawa: Muzeum i Instytut Zoologii PAN, 2015, s. 208. ISBN 978-83-88147-15-9. [dostęp 2015-11-18].
  4. Wilson Don E. & Reeder DeeAnn M. (red.) Marmota (Marmota) caudata. w: Mammal Species of the World. A Taxonomic and Geographic Reference (Wyd. 3.) [on-line]. Johns Hopkins University Press, 2005. (ang.) [dostęp 15 października 2011]

Bibliografia edytuj

  • Encyklopedia Dzikich Zwierząt- Góry. Warszawa: Świat Książki 1997, ISBN 83-7129-211-2.
  • Ssaki W. Serafiński, E. Wielgus- Serafińska; wydawnictwo PWN.