zdumieć w słowniku polski

zdumieć

Znaczenia i definicje "zdumieć"

wywołać u kogoś zdziwienie
odczuć zdziwienie, zdumienie

Zdumiał się, widząc że ledwo jest w stanie podnieść głowę.

zakłopotać, zdziwić, zaskoczyć to najpopularniejsze synonimy "zdumieć" w tezaurusie polski.

Conjugation of zdumieć pf

		singular			plural
	person	masculine	feminine	neuter	virile	nonvirile
infinitive		zdumieć
future tense	1st	zdumieję			zdumiejemy
	2nd	zdumiejesz			zdumiejecie
	3rd	zdumieje			zdumieją
	impersonal	zdumieje się
past tense	1st	zdumiałem	zdumiałam		zdumieliśmy	zdumiałyśmy
	2nd	zdumiałeś	zdumiałaś		zdumieliście	zdumiałyście
	3rd	zdumiał	zdumiała	zdumiało	zdumieli	zdumiały
	impersonal	zdumiano
conditional	1st	zdumiałbym	zdumiałabym		zdumielibyśmy	zdumiałybyśmy
	2nd	zdumiałbyś	zdumiałabyś		zdumielibyście	zdumiałybyście
	3rd	zdumiałby	zdumiałaby	zdumiałoby	zdumieliby	zdumiałyby
	impersonal	zdumiano by
imperative	1st	niech zdumieję			zdumiejmy
	2nd	zdumiej			zdumiejcie
	3rd	niech zdumieje			niech zdumieją
passive adjectival participle		zdumiany	zdumiana	zdumiane	zdumiani	zdumiane
anterior adverbial participle		zdumiawszy
verbal noun		zdumienie

Odmiana Odmieniaj

I kiedy Kathleen zdumiona wyszła z domu, Claire, szlochając, dosłownie rzuciła się jej w ramiona

Nicolas czuł się lepiej i opowiadał ze szczegółami swoje przygody i odkrycia zdumionemu Bourdeau.

Gregorius przeczytał tekst trzykrotnie, a jego zdumienie narastało.

II Miasteczko Hadleyburg obudziło się zdumione swą wszechświatową sławą, wzruszone, uszczęśliwione, próżne.

Zdumiało mnie to, bo rzadko ktoś zwraca na mnie uwagę.

Fakt, że tak wiele sabatów połączyło się, by kupić park, zawsze wprawiał mnie w zdumienie.

Byłem zdumiony na wieść, że jest gdzieś spóźniona.

Nie puściła do mnie oka, ale jestem pewien, że była równie zdumiona jak ja

Zdumiony Van Atta zobaczył, jak habitat zaczyna powoli obracać się w jego wizjerze.

- zakrzyknął ze zdumieniem Noodles. - To znaczy, że jestem przyjęty?

On spojrzał na nie zdumiony, ale nie odezwał się słowem

Był zdumiony, gdyż uderzyłem głową prawie w tym samym miejscu, które uszkodziłem w wypadku.

Pozostali dwaj sanitariusze - najmniejszy i drugi duży - stali oniemiali ze zdumienia.

5 „Rozejrzyjcie się wśród narodów i zobaczcie, i wpatrujcie się zdumieni jeden w drugiego.

Wyobraź to sobie – rzekł Freath, zdumiony tą myślą.

Ukazali się jeńcy, których Toke kazał wypuścić, a Felimid i jego ludzie patrzyli na nich ze zdumieniem

A kiedy tuż po ósmej dotarł do Budynku Policji, bóle ku jego zdumieniu całkiem ustały.

Nagle Thor usłyszał dźwięk ciała uderzającego o ciało, otworzył oczy i ze zdumieniem spostrzegł, że wciąż żyje.

Nie pamiętam już, co rzekłam zdumionej matce i osłupiałemu Haroldowi.

— wykrzyknęła Katarzyna ze zdumieniem. — A więc któż to są ci wrogowie ludu?

Angler słuchał z coraz większym zdumieniem, rozdrażnieniem, a nawet złością, że Pendergast zataił przed nim to wszystko.

Jestem tak zdumiona, że potrafię wyrzucić z siebie tylko jedno słowo, jakie przychodzi mi na myśl: – Naprawdę?

– udał zdumienie Langdon. – A ile osób było w Rzymie, Paryżu, Madrycie lub Londynie?

– Polubiłam go – odparła Ginny i usłyszała zdumienie we własnym głosie. – Bardzo go polubiłam.

Stąd moje zdumienie, stąd tak bardzo życie mojego ojca zbija mnie z tropu.