roztwierać w słowniku polski
-
roztwierać
Przykładowe zdania z " roztwierać "
Teraz to serce roztwierało się na oścież dla przyjęcia wszystkiego, co człowiek uczciwy pielęgnuje i kocha.
W połowie ciała strzykwy roztwiera się przepaść o dwóch natychmiast obcych sobie brzegach.
Ażeby dojrzeć i dosłyszeć, co się we wnętrzu izby tej działo, wspinali się oni na palce, wyciągali szyje i szeroko roztwierali oczy rozpromienione, zdumione, ciekawe, pożądliwe i zarazem trwożne.
W polowie ciala strzykwy roztwiera sie przepasc o dwoch natychmiast obcych sobie brzegach.
Umilkł, lecz w zdumieniu najwyższym oczy roztwierał, bo dlaczego nie słuchano go?
– wykrzyknął kapitan Mitchell, roztwierając szeroko oczy jak sowa w ciemności. – Co stary Viola ma wspólnego ze mną?
Moje myśli zaczynają buntować się z racjonalizacji31, jak drzwi szerzej się roztwierają.
Drzewa zaczęły zielenieć i roztwierać się listkami ku słońcu.
Dół był nadal pokryty gałęziami, tylko w jednym miejscu roztwierała się dziura, którędy wpadł drapieżnik.
— Co do Euli, to rozmowa z nią będzie jak roztwieranie zdechłego małża. — Aibileen przygotowuje mnie do każdego wywiadu.
Roztwierająca się przed nim groźna czeluść pijaństwa nie odstraszała go, przeciwnie, pociągała.
Usłyszymy ją po chrobocie roztwieranych bram piekielnych.
Śmiała się przy tym; usta jej roztwierając się w uśmiechu ukazywały rząd zębów białych jak perły, blaski jaskrawych obłoków oblewały ciemną twarz jej różową łuną i złociły owiniętą wokoło jej czoła czarną koronę.
Śmiało, z elegancją i wyniosłością przeszedł między szeregiem lokajów zginających grzbiety, roztwierających drzwi, i znalazł się w salach rzęsiście oświetlonych.
W miarę jak pan Zagłoba perorował, czarne oczy watażki roztwierały się szerzej i szerzej.
- A cóż? - rzekł Zagłoba roztwierając ręce.
– Nie musze skikać jak kurczak za każdym razem, kiedy roztwierasz kłapacz – odparł Broadnax. – Co?
KSIĄŻĘ Alfonsy mają łzy w oczach, a kurwy tylko roztwierają usta.
Umilkł, lecz w zdumieniu najwyższym oczy roztwierał, bo dlaczego nie słuchano go? – zrozumieć nie mógł.
Przed tamtymi roztwierał się grób, przed tymi – kałuża.
Szept ten razem z jego gorącym oddechem ucho jej musnął, na włosach uczuła dotknięcie jego ręki; w tył nieco głowę odgięła i nieruchoma stała, z twarzą różową a wzrokiem utkwionym w szeroki pas złoty, który pod tarczą słońca zdawał się na oścież roztwierać błękitne niebo.