pokpiwać w słowniku polski

Przykładowe zdania z " pokpiwać "

Odmiana Odmieniaj

- Dała mi go - poprawił, ciągle z niej pokpiwając.

– Może pokpiwałem sobie z twoich mrzonek, że ktoś wysłał tych amatorów do Missisipi.

I ci mężczyźni ośmielają się pokpiwać z kobiecej logiki!

Rupert spojrzał na Jana nieco podejrzliwie, zastanawiając się, czy szwagier nie pokpiwa sobie z jego hobby

Roma przegrała, któryś z kibiców Lazio zaczął z tego pokpiwać, a to wystarczyło do awantury.

"Nawet pokpiwali sobie z nich, że zaparkowali w miejscu ""przeznaczonym dla interesantów""."

Wszyscy ludzie w pałacu byli wtajemnieni i wyglądało to tak, jakby sobie z niej pokpiwali.

Pamiętasz, jak wszyscy sobie pokpiwali z „rasowej owieczki”?

Ale wiesz, on jest prześliczny... zachwycający... – To teraz tak mówisz... i zdrowo sobie ze mnie pokpiwasz.

Roześmiał się, ale bez sarkazmu, chyba nie pokpiwał też z siebie, co zaintrygowało cię jeszcze bardziej.

Bardzo lubił Katarinę, ale absolutnie nie podobało mu się to, że od czasu do czasu pokpiwała sobie z Führera

Słyszała to powiedzenie z ust dziadka, kiedy pokpiwał sobie z wujka Tomása w osadzie.

... Nie mogliśmy się powstrzymać, ja i Voireuse, od pokpiwania sobie z nieszczęścia, jakie spotkało Robinsona.

– Naszym celem jest sprawianie przyjemności, panie Grey – pokpiwa sobie ze mnie, cały czas bacznie mi się przyglądając

– pokpiwała Maddie.- Mój ojciec potrafił żywić się wyłącznie królikami i na pewno się nie skarżył

Dwa trzyosobowe zespoły grały na połowie sali, śmiejąc się i pokpiwając z siebie nawzajem.

To był jeden z tych plotkarskich brukowców opisujących życie gwiazd, z których często pokpiwaliśmy sobie w księgarni.

Szlachcice pokpiwali sobie z niej, a ojciec ją ganił, ale nic nie mogło jej od tego odwieść.

–Możesz sobie być rekinem, ale jak będziesz ze mnie pokpiwał, to nigdy nie dam ci szansy na udowodnienie mi tego.

Z czułością pokpiwał z Sartre’a i Beauvoir w powieści z 1947 roku zatytułowanej Piana dni.

Markow był znowu miły i serdeczny, Sawostjanow znowu dowcipkował i pokpiwał sobie.

– Jak to się mówi, spes ultima dea... – pokpiwa Bune, przemykając obok nas jak troll, objuczony ciężkimi torbami.

– Niepotrzebnie pan sobie pokpiwa, łaskawy panie – powiedział surowo. – Sprawa jest przerażająca, a nawet potworna.

Przychodził do dziewczyny i rodzice Jeanne pokpiwali sobie trochę z tego cichego i niezręcznego konkurenta.

Pomyślałam, że znowu sobie ze mnie pokpiwa, ale na jego twarzy dostrzegłam wyraz powagi