nawisać w słowniku polski
-
nawisać
Przykładowe zdania z " nawisać "
Z prawej strony zboe nawisało potwornym, na wpół odłupanym od macieystej skały baldachimem.
Na rowek nawisa fałda powiekowa (łac. plica palebrae).
Stopniowo jęło się ściemniać, chmury nawisały niżej, skłębiając się w brunatne zwały, jak przed burzą.
Leżeliśmy ukryci za ostrymi zębami nawisającego nad brązową galaretą skalnego występu.
Na pierwszym planie trochę zamazany, ujęty nieostro motocykl, jakby nawisający nad widzem.
Z prawej strony zbocze nawisało potwornym, na wpół odłupanym od macierzystej skały baldachimem.
A jego fallus groźnie nawisał nad głową doktora Garina.
Biurko nawisało nad nim niczym czołg nad okopem i owo podobieństwo wyraźnie nie było przypadkowe.
Śnieg na drogach czerniał, zaczynał topnieć, a na dachach był jeszcze biały i nawisał grubymi wysokimi czapami.
Binokle dyndały mu na piersi, a nos, zdawało się, jeszcze bardziej urósł i sugestywnie nawisał nad wargami.
To jak wiosenne poruszenie masy śnieżnej w górach – może zwalić się lawiną, a może dalej powoli topnieć i nawisać.
Nawisaj, suko
Łoże-krokodyl nawisało teraz nad nami – zdawało się, że spoglądamy z dołu w ogromną paszczękę przedpotopowego gada.
Niekiedy góry nawisały nad drogą, niekiedy rozwierała się dal: domek, kilka zielonych dębów, rzeczka.