elegijny w słowniku polski

  • elegijny

    Znaczenia i definicje "elegijny"

    • książk. właściwy elegii
    • smutny, żałobny
    • adjective
      nacechowany emocjami czy nastrojem charakterystycznym dla elegii; smutny, poważny, refleksyjny, utrzymany w tonie skargi, żalu, rozpamiętywania straty
    • adjective
      związany z elegią jako formą wiersza opartą na dystychu elegijnym
    • adjective
      związany z elegią jako gatunkiem poezji lamentacyjno-funeralnej

    Synonimy słowa "elegijny" w słowniku polski

    elegiacki, elegiacki to najpopularniejsze synonimy "elegijny" w tezaurusie polski.

    Gramatyka i deklinacja elegijny

    • lp  liczba pojedyncza elegijn|y m  rodzaj męski, elegijna f  rodzaj żeński, elegijne n  rodzaj nijaki; lm  liczba mnoga elegijni Template:mos, elegijne Template:nmos; nie stopniuje się
    •  
      przypadekliczba pojedynczaliczba mnoga
      m.-os./mzwmrzfnm.-os.nm.-os.
      mianownikelegijnyelegijnaelegijneelegijnielegijne
      dopełniaczelegijnegoelegijnejelegijnegoelegijnych
      celownikelegijnemuelegijnejelegijnemuelegijnym
      biernikelegijnegoelegijnyelegijnąelegijneelegijnychelegijne
      narzędnikelegijnymelegijnąelegijnymelegijnymi
      miejscownikelegijnymelegijnejelegijnymelegijnych
      wołaczelegijnyelegijnaelegijneelegijnielegijne
       nie stopniuje się
      </td></tr></table>

Przykładowe zdania z " elegijny "

W elegijny ton opadł i na wzór żony, która już od dawna z twarzą na rękę opuszczoną kołysała się to w tył, to naprzód, policzek na dłoń opuścił.
Ich kochanie się nie było namiętne, ale powolne i elegijne, przebiegające zgodnie z apodyktycznym rytmem cierpienia.
Jego armia byłaby bardzo rozczarowana widząc, jak jej wódz oddaje się elegijnym jeremiadom.
Zakończywszy przygotowania, Paweł wyszedł ze statku i nieoczekiwanie poczuł elegijny niemal smutek.
Potem rodzinny lunch w elegijnym nastroju, przy długim stole, przygotowany przez Coppolę.
Utwór jest pojedynczym dystychem elegijnym.
Wyglądało na to, że Jacopo zapomniał o elegijnych nastrojach, gdyż stanął w szranki z Diotallevim.
Rottensteiner – jego mam na myśli – nazwał Bradbury’ego „powierzchownie elegijną płaczką”.
Schubert grał dalej, właśnie zaczęło się spokojne, elegijne otwarcie sonaty B-dur, ostatniej, jaką skomponował.
Wjechała na podjazd i zatrzymała samochód, słuchając końcówki elegijnej pieśni.
W elegijnym nastroju wymamrotałem pod nosem: - Miej zęby czyste, miej zęby białe!
Mężczyzna na drugim końcu sypialni zauważył elegijnym tonem: — No cóż, dokonała swojej ostatniej aborcji.
– Signor Antonio jest w swoim elegijnym usposobieniu, trzeba je zastąpić humorem.
W półmroku, na ciemnym tle gęstwiny drzew, bielały posągi w bohaterskich lub elegijnych pozach.
Pełna uniesienia retoryka Dziesięciu Niedźwiedzi miała w najlepszym razie elegijny wydźwięk.
Utwór składa się z 45 dystychów elegijnych.

Dostępne tłumaczenia

Autorzy