Srebro jest srebrzystobiałym metalem szlachetnym. Cechuje się znakomitą przewodnością elektryczną i termiczną. W przyrodzie występuje w stanie wolnym i w minerałach, ale większość wydobywanego srebra jest domieszką rud miedzi, złota, cynku i ołowiu.

Od starożytności aż do początków XX wieku srebra używano jako pieniądza – głównie w postaci monet. Jednakże w II poł. XX wieku srebro przestało być metalem monetarnym i współcześnie jest przede wszystkim surowcem przemysłowym (aczkolwiek z domieszką popytu inwestycyjnego).

W 2018 roku wydobyto 855,7 mln uncji srebra, a kolejne 151,3 mln uncji metalu trafiło na rynek w ramach recyklingu. Ponad połowę popytu na srebro generował przemysł – głównie elektryczny i elektroniczny. Od lat maleje zapotrzebowanie na srebro w fotografice, ale szybko wzrasta popyt generowany przez fotowoltaikę. Ok. 20% popytu generuje branż jubilerska. Popyt inwestycyjny jest dość zmienny i stanowi 15-30%. Największym producentem srebra w 2018 r. był Meksyk (ok. 197 mln uncji) przed Peru (145 mln oz) i Chinami (115 mln oz). Największym producentem srebra w Europie (i trzecim na świecie) jest dolnośląski KGHM, który dostarczył na rynek 36,5 mln uncji. Więcej wyprodukowały jedynie Fresnillo (54,2 mln oz) i Glencore (37,7 mln oz). Kontrakty terminowe na srebro notowane są na giełdach w Londynie i Nowym Jorku.

Tak samo jak w przypadku złota i innych metali szlachetnych ceny podawane są w dolarach amerykańskich za uncję trojańską (czyli 31,1035 g). Od wielu dekad parytet ceny srebra utrzymują się na poziomie kilkudziesięciokrotnie niższym niż złota. Dawny parytet złoto-srebro wahający się od 10 do 20 jest już reliktem historii.