Dlaczego niektórzy ludzie są przekonani, że są największymi pechowcami świata? Czemu los bywa przewrotny? Jakim cudem czasami żyje się dla jedzenia a najbliższym “przyjacielem” staje się żołądek? Odpowiedź na te pytania jest oczywiście trudna, odniosłam jednak wrażenie, iż stanowią one “oś” wokół której zbudowana jest fabuła książki Patrycji Żurek.

“Grubaska” to powieść, o której wiele można by powiedzieć, co jednak jest pewne to lekkość pióra, którą mogłaby się pochwalić autorka… Jej pozycję czyta się łatwo oraz przyjemnie – nie licząc z pewnością, ile kartek pozostało do końca, co jest wielką zaletą. Książka posiada również inne plusy, o których należy wspomnieć, na początek jednak chciałabym skoncentrować się na pytaniach, które postawione są na początku…

Zacznijmy od ostatniego. Jest mi ono szczególnie bliskie, jako że bez wątpienia należę do osób, które żyją dla jedzenia. Biorąc to pod uwagę, dobrze rozumiem główną bohaterkę, której najbliższym “przyjacielem” zdaje się być żołądek. Ta skromna część ciała, pomijana w wierszach, ma ważną rolę, którą jest wypełnianie – jak wiadomo – pustki.

Jak większość z nas wie z doświadczenia, nie chodzi tu wyłącznie o próżnię brzucha, któremu koniecznie potrzeba kanapek z serem i wędliną oraz kubków dobrze posłodzonej herbaty… Dla Dolores jedzenie czekoladowych cukierków, tłustego sera adamskiego, chleba, warzyw i zapijanie tego wszystkiego oranżadą lub mlekiem oznacza walkę z brakiem, którego bolesne istnienie odczuwała już od dziecka.

Jako mała dziewczynka poznała deficyt miłości, dobrej, wyrozumiałej matki i odpowiedzialnego ojca. Jej rodzice, Barbara i Jakub, byli niedostępni emocjonalnie; jej tato miał również tę przywarę, że znikał z domu na dłuższy okres po czym wracał, zupełnie jak bumerang… Piętnastoletnia Dolores planowała wyprowadzić się z domu, jak tylko osiągnie pełnoletność, tu jednak stanął jej na przeszkodzie los w postaci urodziwego, kędzierzawego Maćka. Udając uczucia wobec naiwnej dziewczyny, począł w niej nowe życie po czym natychmiast odszedł, wyśmiewając na domiar złego pełne kształty zakochanej w nim panienki.

Tak, fortuna bywa przewrotna, a wielu z nas ma święte prawo nazywać się pechowcami! Krągła Dolores przekonała się na własnej skórze, co to bolesne określenie oznacza… Wyśmiewana przez otoczenie z powodu swojej nadwagi, grubiańsko i chłodno traktowana przez skąpą jeśli chodzi o uczucia matkę, nie miała prawa do miłości – nawet własnego dziecka. Brutalna rodzicielska ręką postanowiła jej po porodzie maleństwo odebrać…

Bardzo lubię prozę Patrycji Żurek. Jej pisarstwo cechuje niezwykła szczerość jeśli chodzi o trudne tematy (w tym przypadku problem otyłości na przykład). Autorka ma dar wnikliwej obserwacji ludzi i sytuacji, co jest naprawdę godne pozazdroszczenia! Traktuje swoich bohaterów surowo, niekiedy ma się wrażenie, że na ich barki składany jest zbyt duży ciężar… Ona jednak pisze o tych, których los nie rozpieszcza.

Powieść uważam za godną polecenia. Jak większość pozycji autorstwa Patrycji Żurek jest lekturą dla osób, które cenią sobie książek “łatwych i przyjemnych.” Jej twórczość nie jest “naskórkowa” wręcz przeciwnie – wchodzi głęboko pod skórę… “Grubaska” nie jest utworem, o którym łatwo zapomnieć. Dobrze napisana, okraszona niekiedy osobliwym, “gorzkim” humorem z pewnością spodoba się osobom, które stawiają sobie trudne pytania i szukają na nie odpowiedzi…

Dlaczego niektórzy ludzie są przekonani, że są największymi pechowcami świata? Czemu los bywa przewrotny? Jakim cudem czasami żyje się dla jedzenia a najbliższym “przyjacielem” staje się żołądek? Odpowiedź na te pytania jest oczywiście trudna, odniosłam jednak wrażenie, iż stanowią one “oś” wokół której zbudowana jest fabuła książki Patrycji Żurek.

“Grubaska” to powieść, o...

Dolores to dziewczyna, która od samych narodzin nie ma łatwo. Brak miłości ze strony matki, wyśmiewanie przez otoczenie że względu na imię i tuszę, brak możliwości decydowania o sobie, problem z jedzeniem, życiowe katastrofy. Czy ta dziewczyna odnajdzie swoje szczęście?

Patrycja w tej krótkiej książce streszcza życie Dolores, które wydaje się na pierwszy rzut oka dobre. Czyżby?
Matka od narodzin uważa ją za problem i wstyd, co jest następstwem wychowania przez jej nazbyt konserwatywną rodzicielkę. Zarazem podkłada jej nieograniczone ilości jedzenia, rekompensując tym sobie braki w byciu matką. Dolores zaczyna cierpieć na kompulsywne jedzenie. Każdy problem, radość, cokolwiek - zajada. I to w dużych ilościach.
Problemy ciągną się za nią jak żałobny kondukt. Każda chwila szczęścia jest okupiona tragedią. Nie dane jej żyć w miłości, wszyscy decydować chcą za nią, większość gardzi a bliscy zdradzają i krzywdzą. I co ma ta dziecko, dziewczyna, kobieta w swoim życiu robić, jeśli nie jeść? Tylko to sprawia, że wszystko złe znika.
'Grubaska' to też opowieść o matce bohaterki, jej dzieciństwie, relacji z rodzicami i siostrą, mężem i następstwa tego w opiece nad córką.

Książka jest krótka i przeczytałem ją w momencie. Nie ja, ale ona mnie wchłonęła... Bardzo smutna, nierealnie prawdziwa, przepełniona bólem i kryzysem egzystencjalnym... Historia o tym, jak los potrafi zakpić, ludzie krzywdzić, a człowiek uzależnić się od innych osób oraz złudnej strefy komfortu, tu jedzenia. Również o tym, że nie warto skreślać każdego na pozór złego człowieka oraz jak na wychowywanie potomstwa ma wpływ własne dzieciństwo.

Długo szukałem czegoś, co mógłbym uznać za pozytywne. Wszystko było krótkotrwałe... Być może najpiękniejszy moment, to... zakończenie?
Polecam z całego serca i ostrzegam, to nie jest lekka i relaksująca lektura.

Dolores to dziewczyna, która od samych narodzin nie ma łatwo. Brak miłości ze strony matki, wyśmiewanie przez otoczenie że względu na imię i tuszę, brak możliwości decydowania o sobie, problem z jedzeniem, życiowe katastrofy. Czy ta dziewczyna odnajdzie swoje szczęście?

Patrycja w tej krótkiej książce streszcza życie Dolores, które wydaje się na pierwszy rzut oka dobre....

Sięgnęłam po tę książkę po oczarowaniu przez " Przytul mnie". Warsztat literacki, wartkość akcji w" Grubasce" bez zarzutu, ale mogę się założyć, że Autorka nigdy nie miała własnych doświadczeń z kompulsywnym objadaniem się i nie przeprowadziła odpowiedniej liczby wywiadów z osobami zmagającymi się z tym problemem. Stąd tak niska moja ocena "Grubaski", podczas gdy książka tej samej autorki "Przytul mnie " dostała ode mnie 9 gwiazdek.

Sięgnęłam po tę książkę po oczarowaniu przez " Przytul mnie". Warsztat literacki, wartkość akcji w" Grubasce" bez zarzutu, ale mogę się założyć, że Autorka nigdy nie miała własnych doświadczeń z kompulsywnym objadaniem się i nie przeprowadziła odpowiedniej liczby wywiadów z osobami zmagającymi się z tym problemem. Stąd tak niska moja ocena "Grubaski", podczas...

Mam mieszane uczucia co do książki. Jest napisana ciekawym stylem i czyta się ją szybko. Może to przez emocje w niej zawarte. Książka ukazuje losy młodej kobiety i jej matki. Ich codzienne życie i bolączki. Bardzo fajnie pokazuje jak wychowanie rodziców wpływa na dalsze nasze życie. Pokazuje, że warto przełamać pewne schematy. Czy udało się to tytułowej grubasce Dolores. Przeczytajcie żeby dowiedzieć się tego. Moim jedynym spoilerem jest to, że to książka smutna według mnie.

Mam mieszane uczucia co do książki. Jest napisana ciekawym stylem i czyta się ją szybko. Może to przez emocje w niej zawarte. Książka ukazuje losy młodej kobiety i jej matki. Ich codzienne życie i bolączki. Bardzo fajnie pokazuje jak wychowanie rodziców wpływa na dalsze nasze życie. Pokazuje, że warto przełamać pewne schematy. Czy udało się to tytułowej grubasce Dolores....

"GRUBASKA" - PATRYCJA ŻUREK
Trafiłam na tę pozycje jak to zwykle bywa, przez zupełny przypadek. Jest książka debiutancka,. Autorka wysyłając na konkurs na powieść w odcinkach organizowany przez Storytel. Tak wskoczyła na listę poczytnych autorek. CO prawda powieść, którą wygrała nos tytuł "Przytul mnie" o starości i przemijaniu - hm, muszę po nią sięgnać by sobie wyrobić własne zdanie. Jednak Grubaska to pierwsza powieść, którą wydała w całości.
Teraz o powieści. Grubaska bohaterka książki, czyli Dolores ma od urodzenia, przerąbane. A to nie tylko za sprawą swojego imienia, którego nie znosi i każdy niemal z niej z tego powodu drwi. Jest jeszcze jeden powód, można się domyśleć, otóż Dolores je, non stop je i to nie małe porcyjki. Ona je jak jest głodna i jak nie jest, a właściwie jest non stop. Dlaczego? Bo Dolores nie ma oparcia, bezpieczeństwa i co najważniejsze miłości okazanej w swoim życiu. Nie ma ojca, a jak ma to tylko w doskoku, by coś na niej wymusić, kiedy matka nie daję rady. Nie ma miłości do matki, bo posłyszała rozmowę jak jej własna mama mówi, ze szkoda, iż się urodziła. Więc Dolores je, to daję przyjemność. Wszystko się zmienia, gdy po wielu przejściach Dolores spotyka wartościowego chłopaka i on kocha ją za to jaka jest, a nie ma obrzydzenia do niej, bo jest gruba. Dolores jemu gotuje, a sama je tylko tyle co musi, nie zajada bólu i osamotnienia, bo go nie ma. Jak się skończy ścieżka Dolores na tej ziemi, co przeżyje i jak to na nią wpłynie musicie przeczytać. Jest tu dużo nizin społecznych pokazanych, śląskiego podwórka, Polecam, dla tych co lubią inność w książkach, co chcą poznać jej losy, mają sami lub w otoczeniu ten problem: impulsywnego jedzenia, a także by zrozumieć, że nie wolno nikogo piętnować, bo jest gruby. To książka o bólu, cierpieniu, odrzuceniu i wołaniu o tolerancję i o miłości. Czytajcie lub słuchajcie. Warto. Chociaż nie jest to gruba książka, ma dobry przekaz, może choć dlatego warto po nią sięgnąć w jednej z dostępnych wersji czy to papierowej, ebook, czy audiobook, dobrze czytany i akcentowany
(szczególnie czytanie w języku śląskim, są wplecione takie dialogi w tekście). Polecam...

OCENA 08/10
98/23 (19/09)
ilość stron: 198
data wyd: 05.01.2022
czas przewidziany czytania: 3 h 18 min.
Czas słuchania 6 h 15 min
lektor: Derengowska Joanna
Anastazja
Skończona 29.09.2023 (słuch)

"GRUBASKA" - PATRYCJA ŻUREK
Trafiłam na tę pozycje jak to zwykle bywa, przez zupełny przypadek. Jest książka debiutancka,. Autorka wysyłając na konkurs na powieść w odcinkach organizowany przez Storytel. Tak wskoczyła na listę poczytnych autorek. CO prawda powieść, którą wygrała nos tytuł "Przytul mnie" o starości i przemijaniu - hm, muszę po nią sięgnać by sobie...

Jak dla mnie dobra książka, choć trudno sie czytało a to dlatego ze nie można polubić głownej postaci. I nie nie dlatego że jest gruba ale dlatego że jest niechlujna , brudna, rozlazła i taka bezpłciowa. Naprawdę . To mnie w tej postaci najbardziej odrzucało że nie dbała o siebie że nie zawalczyła o siebie, ot szła na łatwiznę obwiniając wszystkich o zło tego świata tylko nie siebie. Zgoda nie miała szcześliwego dzieciństwa (ale kto ma) ale też nic nie zrobiła by to zmienić w dorosłym życiu. Jak bumerang wracała do matki której podobno tak nienawidziła. Dlaczego nie odeszła? Bo jej się nie chciało , była zwyczajnie leniwa. Mało tego jak spotkała potem faceta któy chciał coś zmienić dla niej dla jej zdrowia to co, znów na to nie pozwoliła bo wańniejsze było jej samopoczucie i dobrostan czyli nażreć sie . Jakoś nigdy nie ma mowy żeby poszła do lekarza próbowała to zmienić. Nie jej było tak dobrze.
CZYTA SIE DOBRZE ALE BOJĘ SIE ŻE TA KSIĄZKA TYLKO ZASZKODZI TYM KTÓRZY WALCZĄ Z OTYŁOŚCIA, PRACUJĄ ĆWICZĄ, STARAJĄ SIE .A NIESTETY WIEKSZOŚĆ BEDZIE UWAŻAŁA ŻE SĄ JAK DOLORES CZYLI NIE ROBIĄ NIC TYLKO ŻRĄ (bo tego nie można nazwać jedzeniem) I JEST IM Z TYM DOBRZE.

Jak dla mnie dobra książka, choć trudno sie czytało a to dlatego ze nie można polubić głownej postaci. I nie nie dlatego że jest gruba ale dlatego że jest niechlujna , brudna, rozlazła i taka bezpłciowa. Naprawdę . To mnie w tej postaci najbardziej odrzucało że nie dbała o siebie że nie zawalczyła o siebie, ot szła na łatwiznę obwiniając wszystkich o zło tego świata...

Trudne tematy i niesamowita lekkość pisania, jak wszystkie ksiażki Pani Patrycji tak i ta skłania do refleksji nad własnym życiem oraz wyborami

Trudne tematy i niesamowita lekkość pisania, jak wszystkie ksiażki Pani Patrycji tak i ta skłania do refleksji nad własnym życiem oraz wyborami

Patrycja Żurek słynie z tego, że sięga po trudne tematy. Posiadając niezwykłą lekkość pisania, rewelacyjnie buduje klimat powieści umiejscowiony w biednej mysłowickiej dzielnicy.
Powieść pisana jest naprzemiennie z perspektywy dwóch głównych bohaterek.
W jednym z bloków razem z matką mieszka Dolores. Od dzieciństwa kocha jeść i właśnie jedzenie kompensuje jej trudne relacje z matką oraz brak przyjaciół. Właściwie jest ono lekarstwem na wszystko. Niestety zajadanie problemów powoduje, że dziewczyna jest coraz grubsza. Niestety wygląd zewnętrzny ma dla niej dużo mniejsze znaczenie niż kolejny pączek czy kawałek kiełbasy.
Barbara - matka Dolores, wini córkę za nieudany związek z jej ojcem Jakubem, który jest typowym niebieskim ptakiem. W życiu obu kobiet pojawia się i znika, czego Barbara nie może znieść.
Akcja toczy się niespiesznie na przestrzeni całego życia bohaterek. Autorka pokazuje tutaj, że wychowanie matki ma wielki wpływ na to, jak później traktowana jest przez nią córka. Nie da się pewnych rzeczy wykorzenić, zwłaszcza że czym skorupka za młodu nasiąknie...
Serdecznie polecam! Naprawdę nietuzinkowa lektura.

Patrycja Żurek słynie z tego, że sięga po trudne tematy. Posiadając niezwykłą lekkość pisania, rewelacyjnie buduje klimat powieści umiejscowiony w biednej mysłowickiej dzielnicy.
Powieść pisana jest naprzemiennie z perspektywy dwóch głównych bohaterek.
W jednym z bloków razem z matką mieszka Dolores. Od dzieciństwa kocha jeść i właśnie jedzenie kompensuje jej trudne...

Autorka chyba za cel postawiła sobie napisać "poważną książkę, na trudny temat". Niestety wychodzi ubóstwo leksykalne i granie łzawą sztampą, by wycisnąć z czytelnika jak najwięcej emocji.
W praktyce zamiast wzruszającej historii, dostajemy bodaj najbardziej irytującą główną bohaterkę, której po prostu nie da się współczuć.
Poziom jej "jęczybólstwa" jest tak wysoki, że w sumie z perspektywy czytelnika nie pozostaje nic innego, tylko cieszyć się z jej nieszczęść.
Te zresztą są tak "oklepane", jakby wyszły z jakiegoś podręcznika scenopisarstwa dla twórców telenowel.
Oj nie.

Autorka chyba za cel postawiła sobie napisać "poważną książkę, na trudny temat". Niestety wychodzi ubóstwo leksykalne i granie łzawą sztampą, by wycisnąć z czytelnika jak najwięcej emocji.
W praktyce zamiast wzruszającej historii, dostajemy bodaj najbardziej irytującą główną bohaterkę, której po prostu nie da się współczuć.
Poziom jej "jęczybólstwa" jest tak wysoki, że w...

Sądziłam, że przeczytam o kobiecie borykającej się z problemem kompulsywnego objadania się, że będę miała okazję zapoznać się ze sposobem myślenia takiego człowieka. Nic z tego! Było kilka momentów, gdzie autorka próbowała przedstawić profil psychologiczny bohaterki, co może czuć tytułowa Grubaska. Były to jednak słabe próby. Można rzec nawet, że nieudane. Fakt, że książka porusza bardzo trudne tematy uzależnienia oraz przemocy psychicznej. Nie tego jednak się spodziewałam.

Sądziłam, że przeczytam o kobiecie borykającej się z problemem kompulsywnego objadania się, że będę miała okazję zapoznać się ze sposobem myślenia takiego człowieka. Nic z tego! Było kilka momentów, gdzie autorka próbowała przedstawić profil psychologiczny bohaterki, co może czuć tytułowa Grubaska. Były to jednak słabe próby. Można rzec nawet, że nieudane. Fakt, że książka...