ᴅᴇᴜꜱ ᴇx ᴍᴀᴄʜɪɴᴀ

🚀 Stanisław Lem po dziś dzień stanowi dla mnie jedną wielką zagadkę. Gdy już myślę że widziałem w jego twórczości wszystko, on przychodzi do mnie "Fiaskiem" i całkowicie burzy mój pogląd. Nadal zachwycam się jego literackim kunsztem i niezwykle kreatywną wyobraźnią. Naukowe wywody i mnogość teorii, które serwuje w swoich powieściach fascynują mnie tak samo jak na początku. A jego filozoficzne wywody, zmuszają do refleksji nad otaczającym wszechświatem, dla którego ziemia, jest jedynie mikrospokijnym ziarnkiem piasku.

🚀 Tytułowe "Fiasko" jest ostatnim dziełem Stanisława Lema. Zawiera w sobie całe spektrum motywów i aspektów jego twórczości. Jest pewnego rodzaju domknięciem i odpowiedzią na pytania, które tak często zadawał w swoich książkach. Lem po raz kolejny i ostatni, próbuje nawiązać kontakt z pozaziemską cywilizacją, fenomenalnie lawirując między rozwojem technologicznym a teoriami, problemami a rozwiązaniami. Dzięki rozwinięciu podróży kosmicznych jest to możliwe. Grupa gwiezdnych podróżników wyrusza na odległą planetę Kwinte, w celu nawiązaniu kontaktu.

🚀 Zawsze uderza mnie to, jak Lem ukazuje w swoich książkach rasę ludzką, która uważa się za nieomylną, będąca przy tym pełna arogancji i próżności. W gruncie rzeczy czy nie jest to prawdą? Ludzka tendencja do udowadniania swojej wielkości, swojej wyższości nad wszystkim co ich otacza jest często wyrazem krótkowzroczności. Decyzje podejmowane dziś, odbiją się szerokim echem w przyszłości i niekoniecznie w pozytywnym tego słowa znaczeniu. Naukowców przede wszystkim powinna cechować pokora we własnych działaniach. Agresja i usilnie dążenia do zamierzonego rezultatu często wywołują efekt odwrotny.

🚀 Idealne zwieńczenie wspaniałej pisarskiej kariery. Jednak w ostatecznym rozrachunku ma ona słodko-gorzki smak, bo wszechświat już na zawsze pozostanie w mojej świadomości jako terra incognita.

ᴅᴇᴜꜱ ᴇx ᴍᴀᴄʜɪɴᴀ

🚀 Stanisław Lem po dziś dzień stanowi dla mnie jedną wielką zagadkę. Gdy już myślę że widziałem w jego twórczości wszystko, on przychodzi do mnie "Fiaskiem" i całkowicie burzy mój pogląd. Nadal zachwycam się jego literackim kunsztem i niezwykle kreatywną wyobraźnią. Naukowe wywody i mnogość teorii, które serwuje w swoich powieściach fascynują mnie tak samo...

Kim jest odmrożeniec z Tytana?

To nie najważniejsza tajemnica „Fiaska”. Stanisław Lem nie poświęca temu zagadnieniu zbyt wiele uwagi, bo pochłaniają go inne dylematy poruszane w powieści. Natomiast czytelnicy, zwłaszcza wierni fani komandora Pirxa (na przykład wyżej podpisana) wprost nie mogą doczekać się rozwiązania tej zagadki.

[...Pirx?...czy Parvis?…,Parvis?...czy Pirx?…]

„Stwórca nie życzył sobie takich wypraw - takich spotkań - takiego ‘obcowania cywilizacji’ – i dlatego rozdzielił je otchłaniami. A myśmy nie tylko zrobili z rajskiego jabłka kompot, ale piłujemy już Drzewo Wiadomości...”

Ostatnia powieść Stanisława Lema. Już sam tytuł sugeruje, że cokolwiek będzie się działo, nie zostanie uwieńczone sukcesem. Przewrotna i pesymistyczna, bardzo wymagająca ze względu na język, pełen naukowej i technicznej terminologii oraz intelektualnych rozważań o charakterze etycznym i filozoficznym. Trzyma w napięciu aż do ostatnich zdań, a kończy się tak, jak mało kto się spodziewał.

O ile ktoś w ogóle brał takie zakończenie pod uwagę.

Akcja dzieje się w dalekiej przyszłości i na dodatek w dwóch planach czasowych. Między pierwszym a drugim mija mniej więcej sto lat. Ludziom udało się zbudować globalną cywilizację, bardzo wysoko zaawansowaną technologicznie i teraz zachciało im się przetrząsać Kosmos w poszukiwaniu jakichś „braci w rozumie”. Wbrew temu, co znamy z wielu książek, filmów czy słuchowisk, to nie Ziemia staje się obiektem inwazji Obcych. Za kosmicznych natrętów i agresorów tym razem robią ludzie. Przekonani o swojej misji dziejowej, pewni własnej wyjątkowości, nachalnie narzucają się rozumnym formom życia z planety Kwinta.

Jednak próba nawiązania międzyplanetarnego kontaktu kończy się (no właśnie!) fiaskiem, bo do tanga trzeba dwojga (jak śpiewa „Budka Suflera”) i z tym największy jest ambaras, żeby dwoje chciało naraz (jak twierdzi Boy). Na przeszkodzie porozumieniu prawdopodobnie stają niemożliwe do przezwyciężenia różnice. Nie tylko biologiczne i kulturowe, ale przede wszystkim te, których ludzie nie są w stanie ani zdefiniować, ani nawet nazwać.

Przygnębiająca lektura, jednak i w tej powieści można znaleźć kilka typowych dla Lema smaczków, jak na przykład stwierdzenie, że w nieważkości nogi stają się „nieporęcznie zbędne”.

Nieporęczne nogi?! - na coś takiego mógł wpaść tylko Lem :)

Kim jest odmrożeniec z Tytana?

To nie najważniejsza tajemnica „Fiaska”. Stanisław Lem nie poświęca temu zagadnieniu zbyt wiele uwagi, bo pochłaniają go inne dylematy poruszane w powieści. Natomiast czytelnicy, zwłaszcza wierni fani komandora Pirxa (na przykład wyżej podpisana) wprost nie mogą doczekać się rozwiązania tej zagadki.

[...Pirx?...czy Parvis?…,Parvis?...czy...

Trochę za dużo wywodów technicznych, powodujących że w wersji audiobook trochę gubi się wątek.

Trochę za dużo wywodów technicznych, powodujących że w wersji audiobook trochę gubi się wątek.

Jak się okazało po lekturze nie jestem wielkim fanem hard sciencie fiction - długie opisy wymyślnych techonologii i krajobrazów innych planet nie porwały mojej fantazji. Aczkolwiek rozważania o relacjach ludzi do wiedzy, podboju, inności bardzo ciekawe, zdecydowanie najlepsza część książki.

Jak się okazało po lekturze nie jestem wielkim fanem hard sciencie fiction - długie opisy wymyślnych techonologii i krajobrazów innych planet nie porwały mojej fantazji. Aczkolwiek rozważania o relacjach ludzi do wiedzy, podboju, inności bardzo ciekawe, zdecydowanie najlepsza część książki.

Dosyć ponura książka, wszystko czego tknęli się bohaterowie kończy się fiaskiem. Cały czas próbowali uczłowieczać obcych kosmitów, jednocześnie tracąc dużo z własnego człowieczeństwa.

Ciekawa lektura, która kontrastuje z poprzednimi powieściami autora. W wielu poprzednich występował kontakt z obcymi organizmami, ale ta przedstawia ziemskich podróżników w innym świetle. Kwestionuje wszelkie ich założenia. Sprawdza ich moralność. Zadaje pytania, które wcześniej pozostały niezadane.

Powieści Lema zawsze czytam z wielką przyjemnością i tutaj także tak było - to, jak kreuje atmosferę i całą scenerię, jego szeroka wiedza z wielu dziedzin, wszystko to stanowi wzór dla gatunku science-fiction.

Dosyć ponura książka, wszystko czego tknęli się bohaterowie kończy się fiaskiem. Cały czas próbowali uczłowieczać obcych kosmitów, jednocześnie tracąc dużo z własnego człowieczeństwa.

Ciekawa lektura, która kontrastuje z poprzednimi powieściami autora. W wielu poprzednich występował kontakt z obcymi organizmami, ale ta przedstawia ziemskich podróżników w innym świetle....

Nasycona tyloma wątkami, że ich omówienie zajęłoby wielokroć objętości powieści. Niesamowity umysł. Jedna z najlepszych prac Lema.

Nasycona tyloma wątkami, że ich omówienie zajęłoby wielokroć objętości powieści. Niesamowity umysł. Jedna z najlepszych prac Lema.

Jak dla mnie to jedna z najlepszych książek Lema. Nie tylko pod względem beletrystycznym. To niemal gotowy scenariusz na film. Lem eksploatuje tu bardzo intensywnie kilka wątków swoich rozważań nad przyszłością, obecnych także w innych jego książkach – etyka i religia w pozaziemskiej perspektywie, nieuchronność przeniesienia wyścigu zbrojeń w kosmos i trudności w kontakcie z pozaziemską cywilizacją. Jedyne co mi w niej zgrzyta to początek, moim zdaniem trochę sztucznie doklejony do dalszej, trzymającej w napięciu fabuły. Jednak nie należy się tym zrażać, bo całość czyta się doskonale. Daje też wiele do myślenia i to zarówno w perspektywie kosmologicznej jak i naszej ziemskiej.

Jak dla mnie to jedna z najlepszych książek Lema. Nie tylko pod względem beletrystycznym. To niemal gotowy scenariusz na film. Lem eksploatuje tu bardzo intensywnie kilka wątków swoich rozważań nad przyszłością, obecnych także w innych jego książkach – etyka i religia w pozaziemskiej perspektywie, nieuchronność przeniesienia wyścigu zbrojeń w kosmos i trudności w kontakcie...

Mogłem wcześniej poczytać o tym, że to hard sci-fi. Podziwiam czytelników którzy potrafią przez takie lektury przebrnąć. Nie dla mnie..

Mogłem wcześniej poczytać o tym, że to hard sci-fi. Podziwiam czytelników którzy potrafią przez takie lektury przebrnąć. Nie dla mnie..

Nie mam, pojęcia jak opisać, to co przeczytałem, ta książka momentami, to najlepsze hard sci-fi jakie powstało, a czasami sam nie wiem dokładnie co. Nie chodzi o to że nie zrozumiałem pojęć technicznych oraz zagadnień z astrofizyki, domyślałem się, że dostanę książkę inną niż wszystkie(w końcu to Lem) jeśli chodzi o kontakt z obcymi, ale po przeczytaniu, dostałem jeszcze zupełnie co innego. Ciężko to ocenić. Jestem przyzwyczajony do innego stylu pisania tego autora i widać że to jest jego ostatnia książka, związana z beletrystyką(ilość zagadnień naukowych, PORAŻA). Co do książki, momentami zachwyca a momentami, chcę aby w końcu coś się wydarzyło...i nic się nie dzieję...mam nadzieję, że nie tylko ja to czułem podczas czytania. W ogólnym rozrachunku Lem wyprzedzał mnóstwo uczonych ludzi na świecie swoim umysłem i w tej literaturze tylko to potwierdził.

Nie mam, pojęcia jak opisać, to co przeczytałem, ta książka momentami, to najlepsze hard sci-fi jakie powstało, a czasami sam nie wiem dokładnie co. Nie chodzi o to że nie zrozumiałem pojęć technicznych oraz zagadnień z astrofizyki, domyślałem się, że dostanę książkę inną niż wszystkie(w końcu to Lem) jeśli chodzi o kontakt z obcymi, ale po przeczytaniu, dostałem jeszcze...

Znalazłem tu wszystko to co kocham u Lema - kosmos pełen tajemnic, słabości ludzkiej natury, wizjonerstwo eksploracji kosmosu i niesztampową fabułę. To nie jest lekka i przyjemna bajeczka disneja. Czytając Fiasko nie raz miałem olśnienia typu "wow, faktycznie tak to może wyglądać w przyszłości", nie raz moja głowa zostawała zanurzona w powieści nawet godzinę po odłożeniu książki na później. Gratka dla fanów Lema. Gorąco polecam!

Znalazłem tu wszystko to co kocham u Lema - kosmos pełen tajemnic, słabości ludzkiej natury, wizjonerstwo eksploracji kosmosu i niesztampową fabułę. To nie jest lekka i przyjemna bajeczka disneja. Czytając Fiasko nie raz miałem olśnienia typu "wow, faktycznie tak to może wyglądać w przyszłości", nie raz moja głowa zostawała zanurzona w powieści nawet godzinę po odłożeniu...