Pochylnia Całuny została zbudowana w latach 1874 - 1881 i była jednocześnie ostatnią, jaka powstała na szlaku Kanału Elbląskiego. Pochylnia Całuny powstała celem zastąpienia wąskiego gardła ówczesnego szlaku Kanału Elbląskiego – wcześniej zamiast pochylni funkcjonowało 5 śluz komorowych . Aby zlikwidować wąskie gardło zdecydowano się na zastąpienie śluz jedną pochylnią.
Pochylnia Całuny zlokalizowana jest na 45+80 – 46+300 km. wodnego szlaku Kanału Elbląskiego, jest najmniejszą pochylnią, różnica poziomów pomiędzy dwiema stacjami wynosi 13,83 metra, krótsze jest również torowisko – długość torów na pochylni Całuny wynosi 352 metry. Pochylnia Całuny wyróżnia się konstrukcyjnie na tle pozostałych obiektów. Na wcześniej zbudowanych pochylniach do napędu wózków służyło koło wodne, na pochylni Całuny zastosowano turbinę wodną typu Francisa, było to rozwiązanie dużo nowocześniejsze oraz pozwalało ograniczyć zużycie wody. Kolejną cechą która wyróżnia pochylnie Całuny to sposób odprowadzania wody, w jej przypadku role kanału obiegowego pełniła rzeka Klepinia. Na górnej stacji wschodnim brzegu kanału jest umocnione nabrzeże do którego można zacumować w oczekiwaniu na przeprawę. Po prawej stronie od nabrzeża są schody zejściowe do maszynowni. W maszynowni wnosi się opłatę za przejście pochylni – płacimy z góry za pokonanie wszystkich pięciu pochylni. Na dolnej stacji, również na wschodnim brzegu znajduje się nabrzeże do cumowania jachtów. Przy nabrzeżu jest miejsce do spożywania posiłków na świeżym powietrzu, stoją drewniane stoły z ławami oraz ToiToi. Odległość do jeziora Drużno z pochylni Całuny wynosi 5,7 km, do pochylni Jelenie zaś 1.44 km.
Wszystkie zdjęcia w serwisie objęte są prawami autorskimi. Powielanie ich, kopiowanie, udostępnianie bez zgody autora zabronione.
