Sołectwo SŁAWSKO
Sołtys: Mariusz Krzymiński
Liczba ludności: 854 (stan na 31.12.2022)
Powierzchnia: 1484 ha
Nazwa niemiecka: Alt Schlawe
Nazwy przejściowe: Stare Sławno i Stare Sławsko
Pierwsza wzmianka: 1186
Sławsko to wieś sołecka położona około 4 km od Sławna przy drodze biegnącej ze Sławna do Postomina i dalej do Ustki.
W X wieku wybudowano tu gród, który był ważnym ośrodkiem politycznym i gospodarczym na Pomorzu Środkowym. Od XII wieku mieściła się tu stolica Księstwa Sławieńskiego. Prawdopodobnie już wtedy zbudowano tu pierwszy kościół parafialny. Znaczenie grodu podniosło osiedlenie się w nim Joannitów (około 1155 r.). Około 1200 roku była tu jedna z 5 komandorii zakonu w północno-wschodniej Europie.
Powstanie Nowego Sławna (dzisiejszego Sławna) spowodowało stopniowe zmniejszanie roli Sławska. Pierwszym przejawem ofensywy sławieńskiego mieszczaństwa było przeniesienie już 1320 roku baliwatu joannickiego do Sławna. W 1402 roku uzbrojeni mieszczanie z Nowego Sławna napadli na Sławsko. Słabo obsadzony zamek został zniszczony wraz z podgrodziem. Stare Sławno jako gród książęcy przestało istnieć.
W spisach z 1540 i 1628 roku wieś określana jest jako własność książąt zachodniopomorskich. Kosztem chłopów, którzy byli rugowani z ziemi w połowie XVI wieku powstał tu folwark wraz owczarnią. Na blisko połowie areału wysiewano żyto.
W końcu XVIII wieku w folwarku liczącym 163 hektary pracowało 32 chłopów i 7 zagrodników odrabiających pańszczyznę. W tym okresie we wsi mieszkał wolny sołtys, 17 chłopów, 7 zagrodników, 6 budników oraz bakałarz (nauczyciel). Wieś liczyła 38 domów i była jedną z największych w powiecie. W pierwszej połowie XIX stulecia wzrasta liczba ludności. W 1818 roku wieś zamieszkiwało 411 osób. Powierzchnia wsi wraz z gruntami wynosiła 1089 hektarów (podobnie było w 1939 r. - 1087 ha).
W wyniku reform agrarnych folwark został rozparcelowany. W kolejnych latach liczba ludności nadal wzrastała. W 1864 roku mieszkało w Sławsku 987 osób, w 1867 - 1060, w 1885 - 978, w 1895 - 1046, w 1905 - 910, w 1925 - 844 i w 1939 - 852. Liczba gospodarstw wiejskich wynosiła w 1871 roku 211, w 1895 - 224, w 1905 - 191, w 1925 - 210 i w 1939 roku - 219.
Na początku XX wieku była tu agenda pocztowa, szkoła zatrudniała 2 nauczycieli (1913 r.), a kilka lat później już trzech (1916). W wiosce działało stowarzyszenie weteranów wojennych, sportowe oraz śpiewacze.
W 1939 roku we wsi było 16 dużych gospodarstw liczących od 20 do 50 ha, 19 liczących od 10 do 20 ha, 49 - od 5 do 10 ha i 36 od l do 5 ha. Z rolnictwa utrzymywało się 525 osób.
Czynna była cegielnia (zlokalizowana na wschód od zabudowy wiejskiej), młyn wodny (na Wieprzy, w znacznym oddaleniu od wsi, na drodze do Wrześnicy), kasa oszczędnościowa, mleczarnia, urząd stanu cywilnego, gospoda, sklep kolonialny, piekarnia oraz liczne warsztaty (we wsi mieszkali m.in. ogrodnik, 2 kołodziei, 2 kowali, mistrz ciesielski, 3 stolarzy, 2 wikliniarzy, murarz, 2 krawców, 2 szewców).
Nad wsią dominował położony na wzgórzu kościół, jeden z najciekawszych zabytków wiejskiej architektury gotyckiej zbudowany w końcu XIV lub na początku XV stulecia. Od czasów reformacji do 1945 roku była to świątynia ewangelicka. Podczas remontu w 1966 roku odkryto tu gotyckie malowidła na sklepieniu, a w 1992 roku fragmenty gotyckiej posadzki. Historyczny wystrój dopełnia portal oraz kamienna chrzcielnica w kruchcie wykuta z głazu narzutowego. Przy kościele zlokalizowany był cmentarz. Historycznie ukształtowany układ przestrzenny Sławska zachował się do dziś.
W marcu 1945 roku wieś zajęli Rosjanie. W 1946 roku Niemcy zostali wysiedleni.
W wiosce znajduje się szkoła podstawowa i gimnazjum, ochotnicza straż pożarna, świetlica wiejska. W ostatnich latach powstają coraz liczniej nowe domy jednorodzinne. Przez wiele lat we wsi odbywała się impreza historyczno-rekreacyjna „Sobota na grodzisku” organizowana przez Fundację „Dziedzictwo”, a obecnie wiodącym wydarzeniem jest organizowany wiosną każdego roku Bieg im. Asi Kenig (tragicznie zmarłej nastoletniej mieszkanki wsi).
Jan Sroka, Słownik historyczny wsi powiatu sławieńskiego, 2014
stan na dzień 26.01.2023 r.