Czy sejm, który zgodził się na I rozbiór Polski, można nazwać „sejmem pierwszorozbiorowym”?

Wyraz pierwszorozbiorowy nie jest rejestrowany w słownikach. Występuje w nich natomiast przymiotnik rozbiorowy, który Uniwersalny słownik języka polskiego PWN definiuje jako ‘dot. rozbiorów Polski (w latach 1772–1795), związany z tymi wydarzeniami, istniejący, dziejący się w tym okresie’. USJP podaje następujące przykłady użycia przymiotnika rozbiorowy: epoka rozbiorowa, traktat rozbiorowy oraz właśnie sejm rozbiorowy. Przykład sejm rozbiorowy notuje również Praktyczny słownik współczesnej polszczyzny pod red. H. Zgółkowej.

Sejmy rozbiorowe występują też w Encyklopedii PWN, w której pod tą nazwą omówione są dwa hasła: Sejm Rozbiorowy 1773–1775 (sejm w Warszawie, który zatwierdził I rozbiór Polski) oraz Sejm grodzieński (sejm w Grodnie w 1793 roku, który zatwierdził II rozbiór Polski). W ten sam sposób dwa sejmy zatwierdzające rozbiory (nad III rozbiorem nie głosował sejm, zatwierdziła go konwencja uzgodniona przez władze Austrii, Prus i Rosji) określane są w źródłach internetowych (w tym na stronach i forach o tematyce historycznej).

W odniesieniu do sejmu, który zatwierdził I rozbiór Polski, powinno się zatem używać określenia notowanego w słownikach i stosowanego przez historyków, czyli sejm rozbiorowy 1773–1775.

Warto też zwrócić uwagę na to, by zapisywać go zgodnie z zasadami ortografii, czyli małymi literami (w encyklopediach lub źródłach o tematyce historycznej często zapis ten jest niewłaściwy).

Magdalena Buchowska