– Często, gdy projektujemy całe rękawy klient podpowiada jaka tematyka go interesuje. Nasi tatuatorzy projektują wtedy taki rękaw w oparciu o jego upodobania – opowiada Magdalena Kuberska. – Oczywiście nie stawiamy nikogo przed faktem dokonanym i zawsze można porozmawiać z tatuatorem w tracie sesji. Wymieć coś, zamienić miejscem czy zmienić wygląd. Zdarza się, że klienci dają nam wolną rękę, zwłaszcza, gdy mają zaufanie do danego tatuatora.

Na przestrzeni lat zmieniło się podejście do tatuaży. Kiedyś decydowali się na nie nieliczni, a teraz przechodząc ulicą Piotrkowską zawsze zauważymy kogoś wytatuowanego. Szczególnie widać to latem, gdy ubieramy letnie bluzki i krótkie spodenki. Również w zawodach, które wcześniej unikały tatuowania ciała, np. prawnicy, lekarze czy politycy spotyka się mnóstwo osób, które ozdabiają swoje ciało i tego nie kryją. Często tatuują się osoby w wieku 30-40 lat. Zdarzają się też wyjątki czyli nawet siedemdziesięcioletni klienci. Często ich motywacja wynika z młodzieńczych, niezrealizowanych marzeń, które mogą teraz spełnić.

– Mieliśmy panią, która bardzo chciała tatuaż, ale nie miała konkretnie sprecyzowanych wymagań. Po przejrzeniu naszych albumów wybrała maki, które w środku miały oczy. Był też Pan, który tatuował sobie liście paproci na szyi – wspomina Kuberska.

Sztuka tatuatorska bardzo się rozwinęła i ciało można traktować jako Canvę. Nie muszą być wybierane konkretne wzory, punktowo umieszczane na ciele, a całe kompozycje, które często ciągną się przez ramiona i klatkę piersiową w dół.

Ludzie zaczęli myśleć holistycznie o swoim ciele i przez co chcą je ozdabiać w całości. Ostatnio popularność zyskują tatuaże, które wyglądają jak machnięcie farbą albo dym. Umieszcza się je kompozycyjnie, tak żeby podkreśliły jakiś fragment.