oportunizm
[łac. opportunus ‘wygodny’, ‘korzystny’],
oportunizm
Encyklopedia PWN
postawa polegająca na rezygnacji z ogólnie przyjętych zasad lub sposobów postępowania w celu odniesienia korzyści wynikających z adaptacji do powstałych okoliczności (sytuacji); jako postawa moralna oportunizm jest uznawany za wyraz koniunkturalizmu (braku stałych zasad) i kierowania się wyłącznie osobistymi, doraźnymi korzyściami; polityka, taktyka polit. pozbawiona jednolitych i ustalonych zasad, zmierzająca do wyciągania korzyści w każdych warunkach społ.-polit., bez względu na etyczno-moralne aspekty takiego działania; w historii marksizmu określenie o negatywnie wartościującym charakterze stosowane przez nurt rewolucyjny (markszizm, leninizm) wobec polityki i teorii nurtów reformisytcznych (reformizm) rezygnujących z haseł rewolucji klasowej i obalenia kapitalizmu na rzecz dążenia do rozwoju praw polit., ekon. i społ. robotników.
