kręglarstwo,
sport. odmiana gry w kręgle;
kręglarstwo
Encyklopedia PWN
dyscyplina sport. obejmująca 2 podstawowe konkurencje: tenpins, zw. też bowlingiem (10 kręgli ustawionych w trójkąt na końcu toru), oraz ninepins (9 kręgli ustawionych w kwadrat); w ninepins rozróżnia się kręglarstwo na torach asfaltowych, parkietowych i nożycowych; wymiary i kształty torów oraz wielkość i masa kul i kręgli — a także technika rzutów i reguły gry — różnią się nieznacznie w zależności od rodzaju kręglarstwa; w najpopularniejszej konkurencji — bowlingu — gra składa się z 10 tur; w każdej z tur gracz wykonuje 2 rzuty; są punktowane: przewrócenie wszystkich kręgli jednym rzutem (tzw. strike) lub przewrócenie części kręgli pierwszym rzutem, a pozostałych drugim (tzw. spare); w obu przypadkach gracz otrzymuje 10 punktów; za 2-krotny strike (w jednej turze) przysługuje 20 punktów plus tyle punktów, ile kręgli gracz przewrócił w pierwszym rzucie następnej tury. Polski Związek Kręglarski (zał. 1976) należy do Międzynar. Federacji Kręglarskiej (zał. 1951); są organizowane mistrzostwa świata i kontynentów.
