aptekarstwo,
przygotowywanie, przechowywanie i sprzedaż leków;
aptekarstwo
Encyklopedia PWN
zawód znany już w starożytności; we wczesnym średniowieczu pojawiły się apteki w południowej Europie (Salerno, Kordoba, Toledo); początkowo aptekarstwo rozwijało się głównie w klasztorach, od XII w. apteki powstawały na dworach panujących i w większych miastach (m.in. w Londynie, Paryżu, Lipsku); w Polsce pierwsze wzmianki: 1248 w Świdnicy, 1336 w Krakowie, 1399 w Gdańsku; aptekarstwo zajmowało się wówczas także handlem korzeniami, winem i luksusowymi towarami oraz produkcją pachnideł i świec woskowych; ta sfera jego działalności zaczęła zanikać od połowy XVIII w.; rozpoczął się proces dopuszczania do uprawiania aptekarstwa ludzi z profesjonalnym wykształceniem (dyplomowanych farmaceutów, np. w Królestwie Polskim od 1817); pojawiły się organizacje zawodowe farmaceutów (pierwsza w Wielkiej Brytanii 1815); wyrób leków przez aptekarzy był stopniowo zastępowany produkcją przemysłu farmaceutycznego, a pierwszą na ziemiach polskich fabrykę tej branży założono 1823 w Warszawie (od 1826 w Tarchominie, obecnie Tarchomińskie Zakłady Farmaceutyczne „Polfa”).
