wytrzymać

Polish

Etymology

From wy- +‎ trzymać.

Pronunciation

• IPA^(key): /vɨˈtʂɨ.mat͡ɕ/

• Audio

  (file)

• Rhymes: -ɨmat͡ɕ
• Syllabification: wy‧trzy‧mać

Verb

wytrzymać pf (imperfective wytrzymywać)

1. (transitive) to withstand, to bear, to endure, to stand

Conjugation

Conjugation of wytrzymać pf
	person	singular			plural
		masculine	feminine	neuter	virile	nonvirile
infinitive		wytrzymać
future tense	1st	wytrzymam			wytrzymamy
	2nd	wytrzymasz			wytrzymacie
	3rd	wytrzyma			wytrzymają
	impersonal	wytrzyma się
past tense	1st	wytrzymałem, -(e)m wytrzymał	wytrzymałam, -(e)m wytrzymała	wytrzymałom, -(e)m wytrzymało	wytrzymaliśmy, -(e)śmy wytrzymali	wytrzymałyśmy, -(e)śmy wytrzymały
	2nd	wytrzymałeś, -(e)ś wytrzymał	wytrzymałaś, -(e)ś wytrzymała	wytrzymałoś, -(e)ś wytrzymało	wytrzymaliście, -(e)ście wytrzymali	wytrzymałyście, -(e)ście wytrzymały
	3rd	wytrzymał	wytrzymała	wytrzymało	wytrzymali	wytrzymały
	impersonal	wytrzymano
conditional	1st	wytrzymałbym, bym wytrzymał	wytrzymałabym, bym wytrzymała	wytrzymałobym, bym wytrzymało	wytrzymalibyśmy, byśmy wytrzymali	wytrzymałybyśmy, byśmy wytrzymały
	2nd	wytrzymałbyś, byś wytrzymał	wytrzymałabyś, byś wytrzymała	wytrzymałobyś, byś wytrzymało	wytrzymalibyście, byście wytrzymali	wytrzymałybyście, byście wytrzymały
	3rd	wytrzymałby, by wytrzymał	wytrzymałaby, by wytrzymała	wytrzymałoby, by wytrzymało	wytrzymaliby, by wytrzymali	wytrzymałyby, by wytrzymały
	impersonal	wytrzymano by
imperative	1st	niech wytrzymam			wytrzymajmy
	2nd	wytrzymaj			wytrzymajcie
	3rd	niech wytrzyma			niech wytrzymają
passive adjectival participle		wytrzymany	wytrzymana	wytrzymane	wytrzymani	wytrzymane
anterior adverbial participle		wytrzymawszy
verbal noun		wytrzymanie

Further reading

• wytrzymać in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
• wytrzymać in Polish dictionaries at PWN