wmówić

From Wiktionary, the free dictionary
Jump to navigation Jump to search

Polish[edit]

Etymology[edit]

From w- +‎ mówić. First attested in the 16th century.[1]

Pronunciation[edit]

  • IPA(key): /ˈvmu.vit͡ɕ/
  • (file)
  • Rhymes: -uvit͡ɕ
  • Syllabification: wmó‧wić

Verb[edit]

wmówić pf (imperfective wmawiać)

  1. (transitive) to gaslight (to repeat something many times to make someone believe something that may or may not be true) [+dative = someone]

Conjugation[edit]

Conjugation of wmówić pf
person singular plural
masculine feminine neuter virile nonvirile
infinitive wmówić
future tense 1st wmówię wmówimy
2nd wmówisz wmówicie
3rd wmówi wmówią
impersonal wmówi się
past tense 1st wmówiłem,
-(e)m wmówił
wmówiłam,
-(e)m wmówiła
wmówiłom,
-(e)m wmówiło
wmówiliśmy,
-(e)śmy wmówili
wmówiłyśmy,
-(e)śmy wmówiły
2nd wmówiłeś,
-(e)ś wmówił
wmówiłaś,
-(e)ś wmówiła
wmówiłoś,
-(e)ś wmówiło
wmówiliście,
-(e)ście wmówili
wmówiłyście,
-(e)ście wmówiły
3rd wmówił wmówiła wmówiło wmówili wmówiły
impersonal wmówiono
conditional 1st wmówiłbym,
bym wmówił
wmówiłabym,
bym wmówiła
wmówiłobym,
bym wmówiło
wmówilibyśmy,
byśmy wmówili
wmówiłybyśmy,
byśmy wmówiły
2nd wmówiłbyś,
byś wmówił
wmówiłabyś,
byś wmówiła
wmówiłobyś,
byś wmówiło
wmówilibyście,
byście wmówili
wmówiłybyście,
byście wmówiły
3rd wmówiłby,
by wmówił
wmówiłaby,
by wmówiła
wmówiłoby,
by wmówiło
wmówiliby,
by wmówili
wmówiłyby,
by wmówiły
impersonal wmówiono by
imperative 1st niech wmówię wmówmy
2nd wmów wmówcie
3rd niech wmówi niech wmówią
passive adjectival participle wmówiony wmówiona wmówione wmówieni wmówione
anterior adverbial participle wmówiwszy
verbal noun wmówienie

Derived terms[edit]

noun
verbs

Related terms[edit]

noun
verbs

References[edit]

  1. ^ Maria Renata Mayenowa, Stanisław Rospond, Witold Taszycki, Stefan Hrabec, Władysław Kuraszkiewicz (2010-2023) “wmowić”, in Słownik Polszczyzny XVI Wieku [A Dictionary of 16th Century Polish]

Further reading[edit]

  • wmówić in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
  • wmówić in Polish dictionaries at PWN
  • Maria Renata Mayenowa, Stanisław Rospond, Witold Taszycki, Stefan Hrabec, Władysław Kuraszkiewicz (2010-2023) “wmowić się”, in Słownik Polszczyzny XVI Wieku [A Dictionary of 16th Century Polish]
  • Paweł Kupiszewski (13.04.2023) “WMÓWIĆ”, in Elektroniczny Słownik Języka Polskiego XVII i XVIII Wieku [Electronic Dictionary of the Polish Language of the XVII and XVIII Century]
  • Samuel Bogumił Linde (1807–1814) “wmówić”, in Słownik języka polskiego[1]
  • Aleksander Zdanowicz (1861) “wmówić”, in Słownik języka polskiego, Wilno 1861[2]
  • J. Karłowicz, A. Kryński, W. Niedźwiedzki, editors (1919), “wmówić”, in Słownik języka polskiego[3] (in Polish), volume 7, Warsaw, page 663
  • wmówić in Narodowy Fotokorpus Języka Polskiego