strzelać

Polish

Etymology

Inherited from Old Polish strzelać, from Proto-Slavic *strěľati.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈstʂɛ.lat͡ɕ/

• Audio

  (file)

• Rhymes: -ɛlat͡ɕ
• Syllabification: strze‧lać

Verb

strzelać impf (perfective strzelić)

1. (intransitive) to shoot, to fire a projectile weapon [+ z (genitive) = a projectile weapon] [+ do (genitive) = at something]

   Synonyms: see Thesaurus:bić

2. (intransitive, of a firearm) to fire [+instrumental = a projectile]
3. (transitive) to shoot (to kill wild game with a projectile weapon)
4. (intransitive) to shoot (to give off a loud sound similar to that of a gun) [+instrumental = what], [+ z (genitive) = from what], [+ w (locative) = where]

   strzelać palcami ― to pop one's fingers

   strzelać drzwiami ― to slam the door

   strzelać w kręgosłupie ― to pop (in) one's spine

5. (intransitive, colloquial) to pop, to burst

   Synonym: pękać

6. (intransitive, sports) to shoot (to send a ball towards a goal with a hit) [+ do (genitive)] or [+ na (accusative) = at what]
7. (transitive, sports) to shoot, to score (to gain a point by shooting)

   Synonym: aplikować

8. (intransitive, literary) to shoot up (to suddenly go upward)
9. (intransitive, literary) to shoot up (to grow taller or larger rapidly)

   Synonym: śmigać

10. (transitive, colloquial) to hit [+ w (accusative) = at what] or [+ po (locative) = where on the body]

    Synonyms: see Thesaurus:bić

11. (transitive, colloquial) to shoot (to quickly drink a small portion of alcohol)
12. (transitive) to shoot off at the mouth
13. (intransitive) to shoot, to guess
14. (transitive, colloquial) used as a light verb, particularly to replace robić (“to do, to make”)
15. (intransitive, mining) to explode

Conjugation

Conjugation of strzelać impf
	person	singular			plural
		masculine	feminine	neuter	virile	nonvirile
infinitive		strzelać
present tense	1st	strzelam			strzelamy
	2nd	strzelasz			strzelacie
	3rd	strzela			strzelają
	impersonal	strzela się
past tense	1st	strzelałem, -(e)m strzelał	strzelałam, -(e)m strzelała	strzelałom, -(e)m strzelało	strzelaliśmy, -(e)śmy strzelali	strzelałyśmy, -(e)śmy strzelały
	2nd	strzelałeś, -(e)ś strzelał	strzelałaś, -(e)ś strzelała	strzelałoś, -(e)ś strzelało	strzelaliście, -(e)ście strzelali	strzelałyście, -(e)ście strzelały
	3rd	strzelał	strzelała	strzelało	strzelali	strzelały
	impersonal	strzelano
future tense	1st	będę strzelał, będę strzelać	będę strzelała, będę strzelać	będę strzelało, będę strzelać	będziemy strzelali, będziemy strzelać	będziemy strzelały, będziemy strzelać
	2nd	będziesz strzelał, będziesz strzelać	będziesz strzelała, będziesz strzelać	będziesz strzelało, będziesz strzelać	będziecie strzelali, będziecie strzelać	będziecie strzelały, będziecie strzelać
	3rd	będzie strzelał, będzie strzelać	będzie strzelała, będzie strzelać	będzie strzelało, będzie strzelać	będą strzelali, będą strzelać	będą strzelały, będą strzelać
	impersonal	będzie strzelać się
conditional	1st	strzelałbym, bym strzelał	strzelałabym, bym strzelała	strzelałobym, bym strzelało	strzelalibyśmy, byśmy strzelali	strzelałybyśmy, byśmy strzelały
	2nd	strzelałbyś, byś strzelał	strzelałabyś, byś strzelała	strzelałobyś, byś strzelało	strzelalibyście, byście strzelali	strzelałybyście, byście strzelały
	3rd	strzelałby, by strzelał	strzelałaby, by strzelała	strzelałoby, by strzelało	strzelaliby, by strzelali	strzelałyby, by strzelały
	impersonal	strzelano by
imperative	1st	niech strzelam			strzelajmy
	2nd	strzelaj			strzelajcie
	3rd	niech strzela			niech strzelają
active adjectival participle		strzelający	strzelająca	strzelające	strzelający	strzelające
passive adjectival participle		strzelany	strzelana	strzelane	strzelani	strzelane
contemporary adverbial participle		strzelając
verbal noun		strzelanie

Related terms

noun

• strzał
• strzała
• strzałka
• strzelanka
• strzelec
• Strzelec

 

Further reading

• strzelać in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
• strzelać in Polish dictionaries at PWN