obrzucić

Polish

Etymology

From ob- +‎ rzucić.

Pronunciation

• IPA^(key): /ɔbˈʐu.t͡ɕit͡ɕ/

• Audio

  (file)

• Rhymes: -ut͡ɕit͡ɕ
• Syllabification: ob‧rzu‧cić

Verb

obrzucić pf (imperfective obrzucać)

1. (transitive) to pelt, to bombard
2. (reflexive with się) to pelt each other

Conjugation

Conjugation of obrzucić pf
	person	singular			plural
		masculine	feminine	neuter	virile	nonvirile
infinitive		obrzucić
future tense	1st	obrzucę			obrzucimy
	2nd	obrzucisz			obrzucicie
	3rd	obrzuci			obrzucą
	impersonal	obrzuci się
past tense	1st	obrzuciłem, -(e)m obrzucił	obrzuciłam, -(e)m obrzuciła	obrzuciłom, -(e)m obrzuciło	obrzuciliśmy, -(e)śmy obrzucili	obrzuciłyśmy, -(e)śmy obrzuciły
	2nd	obrzuciłeś, -(e)ś obrzucił	obrzuciłaś, -(e)ś obrzuciła	obrzuciłoś, -(e)ś obrzuciło	obrzuciliście, -(e)ście obrzucili	obrzuciłyście, -(e)ście obrzuciły
	3rd	obrzucił	obrzuciła	obrzuciło	obrzucili	obrzuciły
	impersonal	obrzucono
conditional	1st	obrzuciłbym, bym obrzucił	obrzuciłabym, bym obrzuciła	obrzuciłobym, bym obrzuciło	obrzucilibyśmy, byśmy obrzucili	obrzuciłybyśmy, byśmy obrzuciły
	2nd	obrzuciłbyś, byś obrzucił	obrzuciłabyś, byś obrzuciła	obrzuciłobyś, byś obrzuciło	obrzucilibyście, byście obrzucili	obrzuciłybyście, byście obrzuciły
	3rd	obrzuciłby, by obrzucił	obrzuciłaby, by obrzuciła	obrzuciłoby, by obrzuciło	obrzuciliby, by obrzucili	obrzuciłyby, by obrzuciły
	impersonal	obrzucono by
imperative	1st	niech obrzucę			obrzućmy
	2nd	obrzuć			obrzućcie
	3rd	niech obrzuci			niech obrzucą
passive adjectival participle		obrzucony	obrzucona	obrzucone	obrzuceni	obrzucone
anterior adverbial participle		obrzuciwszy
verbal noun		obrzucenie

Derived terms

verbs

• obrzucać błotem impf, obrzucić błotem pf

 

Further reading

• obrzucić in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
• obrzucić in Polish dictionaries at PWN